نژادپرستی

ورزشی

پمپاژ ناسیونالیسم افراطی و مقدمه‌ای بر نژادپرستی

سابقه گزارشگری ورزشی در ایران به سال 1337 بازمی گردد. زمانی که تلویزیون ملی افتتاح شده بود و مسابقات ورزشی را پخش می کرد. نخستین فردی که در این حوزه به سرعت نامدار شد مرحوم «عطالله بهمنش» بود. مردی ادیب، خوش سخن، آشنا به زبان و ادبیات فارسی، مسلط به دایره لغات بالا و با هوش در استفاده از کلمات در زمان مناسب. او همچنین آهنگ صدای ویژه ای داشت و هیجان رقابت را به درستی به مخاطب منتقل می کرد. اغراقی در کلامش نبود و براستی همان چاشنی خوشمزه غذا بود. بهمنش البته در کنار تمام این خصوصیتها، به انواع ورزشها نیز مسلط بود. قوانین را می شناخت. سوابق ورزشی را می دانست و اگر نکته ای بیان می کرد، براساس دانشی بود که در آن رشته ورزشی داشته است. پس از او گزارشگران دیگری پا به عرصه تلویزیون گذاشتند و کم کم گزارشگران بجای گزارش تمام رشته‌های ورزشی، به صورت تخصصی هر یک در یک رشته شروع به فعالیت کردند.در دهه‌های اخیر هم شاید سرآمد گزارشگران ورزشی کشور عادل فردوسی پور باشد که سبکی جدید در گزارشهای فوتبال ایجاد و محبوبیتی فراگیر برای خود دست و پا کرد. فردوسی پور نیز همان ویژگی های بهمنش را داشت. نخست …