در عقد موقت، به دلیل مدت محدود این ازدواج، برخی افراد معتقدند که حضانت فرزند، پس از پایان عقد، به عهده پدر است. اما قانون مدنی ایران، حضانت فرزند متولد شده در عقد موقت را تا 7 سالگی، به عهده مادر گذاشته است. پس از 7 سالگی، حضانت فرزند، به عهده پدر خواهد بود، مگر اینکه دادگاه، به دلیل مصلحت فرزند، تصمیم دیگری بگیرد.
عقد موقت، یکی از انواع ازدواج در قانون مدنی ایران است. در این نوع ازدواج، مدت زمان مشخصی برای ازدواج تعیین می‌شود و پس از پایان مدت، ازدواج خود به خود منحل می‌شود. در عقد موقت، فرزندی که متولد می‌شود، دارای همان حقوق و تکالیف فرزند متولد شده در عقد دائم است. با این حال، برخی افراد معتقدند که حضانت فرزند متولد شده در عقد موقت، پس از پایان عقد، به عهده پدر است.
حضانت فرزند متولد شده در عقد موقت از نظر قانونی
قانون مدنی ایران، در ماده 1173، حضانت فرزند را به عهده مادر گذاشته است. بر اساس این ماده، “حضانت طفل تا رسیدن به سن هفت سالگی با مادر است؛ پس از هفت سالگی، با تشخیص دادگاه، حضانت به پدر واگذار می‌شود.”
قانون مدنی ایران، در ماده 1174، شرایطی را برای حضانت مادر تعیین کرده است. بر اساس این ماده، “در صورتی که مادر فاقد شرایط حضانت باشد، به تشخیص دادگاه، حضانت به شخص دیگری یا به موسسه‌ای که صلاحیت نگهداری از طفل را دارد، سپرده خواهد شد.”
بر اساس این مواد قانونی، حضانت فرزند متولد شده در عقد موقت، تا 7 سالگی، به عهده مادر است. پس از 7 سالگی، حضانت فرزند، به عهده پدر خواهد بود، مگر اینکه دادگاه، به دلیل مصلحت فرزند، تصمیم دیگری بگیرد.
قانون مدنی ایران، دلایل مختلفی را برای حضانت فرزند متولد شده در عقد موقت، به عهده مادر ذکر کرده است. این دلایل عبارتند از:
- مادر، به طور طبیعی، نسبت به فرزند خود، احساس عاطفی بیشتری دارد و می‌تواند نیازهای عاطفی و روانی فرزند را بهتر برآورده کند.
- مادر، به طور طبیعی، نسبت به فرزند خود، شناخت بیشتری دارد و می‌تواند نیازهای جسمی و بهداشتی فرزند را بهتر برطرف کند.
- مادر، به طور طبیعی، در محیط خانه، حضور بیشتری دارد و می‌تواند از فرزند خود، بهتر مراقبت کند.
در مواردی که مادر، فاقد شرایط حضانت باشد، حضانت فرزند، به عهده پدر خواهد بود. این موارد عبارتند از:
- مادر، مبتلا به بیماری‌های روانی یا جسمی باشد که مانع از نگهداری از فرزند شود.
- مادر، به دلیل اعتیاد یا فساد اخلاقی، صلاحیت نگهداری از فرزند را نداشته باشد.
- مادر، از نگهداری از فرزند خود، سرباز زند.
حضانت با مادر باشد یا پدر برای فرزند بهتر است؟
در مورد اینکه حضانت فرزند، با مادر باشد یا پدر، هیچ پاسخ قطعی وجود ندارد. این موضوع، به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:
- سن فرزند
- شرایط جسمی و روحی والدین
- وضعیت مالی والدین
- علاقه و توانایی والدین
- مصلحت فرزند
در صورتی که فرزند، خردسال باشد، معمولاً حضانت با مادر است. این امر به دلیل این است که مادر، به طور طبیعی، نسبت به فرزند خود، احساس عاطفی بیشتری دارد و می‌تواند نیازهای عاطفی و روانی فرزند را بهتر برآورده کند. با این حال، در صورتی که مادر، فاقد شرایط حضانت باشد، حضانت فرزند، به عهده پدر خواهد بود. این امر، ممکن است به دلیل بیماری، اعتیاد، یا فساد اخلاقی مادر باشد.در صورتی که فرزند، نوجوان یا بزرگسال باشد، معمولاً حضانت با پدر یا مادر، به انتخاب خود فرزند خواهد بود.
در نهایت، باید توجه داشت که حضانت فرزند، باید در راستای تأمین مصلحت فرزند باشد. در صورتی که مصلحت فرزند ایجاب کند، دادگاه، حتی در مواردی که مادر، فاقد شرایط حضانت باشد، حضانت فرزند را به عهده مادر خواهد گذاشت.بنابراین، نمی‌توان به طور قطع گفت که حضانت فرزند، با مادر باشد یا پدر، برای فرزند بهتر است. این موضوع، به عوامل مختلفی بستگی دارد که باید در نظر گرفته شوند.
نقش وکیل خانواده در حضانت فرزند
حضانت فرزند، یکی از مهم‌ترین موضوعات در حقوق خانواده است. این موضوع، در صورتی که زوجین، جدا از یکدیگر زندگی کنند، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.در چنین مواردی، والدین باید در مورد حضانت فرزند، با یکدیگر توافق کنند. در صورت عدم توافق، دادگاه، با توجه به مصلحت فرزند، تصمیم‌گیری خواهد کرد. در این میان، وکیل خانواده در قم (یا شهر محل سکونت)، می‌تواند نقش مهمی در حضانت فرزند ایفا کند. وکیل خانواده، با دانش و تجربه خود، می‌تواند به والدین، در موارد زیر کمک کند:
- ارائه مشاوره حقوقی در مورد حضانت فرزند
- کمک به والدین در تنظیم توافق‌نامه حضانت فرزند
- دفاع از حقوق والدین در دادگاه
نقش وکیل خانواده در حضانت فرزند، به شرح زیر است:
مشاوره حقوقی:وکیل خانواده، می‌تواند به والدین، در مورد حقوق و تکالیف آنها در حضانت فرزند، مشاوره حقوقی ارائه دهد. این مشاوره، می‌تواند به والدین کمک کند تا از حقوق خود آگاه شوند و تصمیم‌گیری درستی در مورد حضانت فرزند خود داشته باشند.
تنظیم توافق‌نامه حضانت فرزند: در صورتی که والدین، بتوانند با یکدیگر توافق کنند، دادگاه، این توافق را تأیید خواهد کرد. وکیل خانواده، می‌تواند به والدین، در تنظیم توافق‌نامه حضانت فرزند، کمک کند. این توافق‌نامه، باید با توجه به مصلحت فرزند تنظیم شود.
دفاع از حقوق والدین در دادگاه:در صورتی که والدین، نتوانند با یکدیگر توافق کنند، دادگاه، با توجه به مصلحت فرزند، تصمیم‌گیری خواهد کرد. وکیل خانواده، می‌تواند از حقوق والدین در دادگاه، دفاع کند.
در نهایت، باید توجه داشت که حضانت فرزند، باید در راستای تأمین مصلحت فرزند باشد. وکیل خانواده، می‌تواند با دانش و تجربه خود، به والدین، در تأمین مصلحت فرزند، کمک کند.
نتیجه گیری
با توجه به قانون مدنی ایران، حضانت فرزند متولد شده در عقد موقت، تا 7 سالگی، به عهده مادر است. پس از 7 سالگی، حضانت فرزند، به عهده پدر خواهد بود، مگر اینکه دادگاه، به دلیل مصلحت فرزند، تصمیم دیگری بگیرد.در مواردی که مادر، فاقد شرایط حضانت باشد، حضانت فرزند، به عهده پدر خواهد بود.