معرفی فیلم غریبه ها (The Strangers)

فیلم «غریبه ها» با به تصویر کشیدن وحشتی بی منطق و نفوذناپذیر، مخاطبان را به عمق کابوسی از بی دلیل ترین خشونت ها می برد. این فرنچایز، با ترس از ناشناخته ها و نقض حریم امن خانه، به یکی از نمادهای ماندگار ژانر وحشت روانشناختی و زیرژانر هوم اینویژن تبدیل شده است.

«غریبه ها» تنها یک فیلم ترسناک ساده نیست؛ این مجموعه سینمایی، تجربه ای عمیق از وحشت را به ارمغان می آورد که ریشه های آن در تاریک ترین نقاط روان انسان قرار دارد. این فیلم، با تمرکز بر نفوذ تهدیدی بی منطق به امن ترین پناهگاه هر فرد – خانه اش – لایه های عمیقی از ترس را فعال می کند. از اولین فریادهای قربانیان در کلبه ای دورافتاده گرفته تا تعقیب و گریزهای نفس گیر در دل شب، هر لحظه از «غریبه ها» مخاطب را در کشمکش با هراسی ملموس و قابل درک قرار می دهد. این تجربه، بینندگان را به یاد می آورد که گاهی اوقات، ترسناک ترین چیزها در زندگی، آن هایی هستند که هیچ دلیلی برای وجودشان نداریم؛ فقط «چون در خانه بودید». این مقاله، سفری جامع و تحلیلی به دنیای وحشتناک این فرنچایز را آغاز می کند، از ریشه های آن در فیلم اول تا گسترش سه گانه جدید و جایگاه ویژه اش در سینمای وحشت.

ریشه های وحشت: فیلم غریبه ها (The Strangers) 2008

فیلم اصلی «غریبه ها» که در سال ۲۰۰۸ به پرده سینماها راه یافت و توسط برایان برتینو کارگردانی شد، نقطه آغازین این سفر هراس انگیز بود. این فیلم با رویکردی مینیمالیستی و تمرکز بر تنش روانشناختی، توانست جایگاه ویژه ای در میان آثار ترسناک پیدا کند. داستان، روایتگر زندگی زوج جوانی به نام های کریستن (با بازی لیو تایلر) و جیمز (با بازی اسکات اسپیدمن) است که پس از یک شب پرماجرا، برای استراحت و حل مشکلاتشان به خانه ای دورافتاده و خلوت پناه می برند. اما آرامش آنها دیری نمی پاید؛ با طلوع شب، سه مهاجم نقابدار مرموز و بی رحم، این خانه را به جولانگاه کابوسی حقیقی تبدیل می کنند. این غریبه ها که هویت و انگیزه هایشان هرگز فاش نمی شود، تنها برای آزار و ارعاب این زوج قدم به خانه شان می گذارند و وحشتی بی نظیر را در دل مخاطب می افکنند.

الهام بخش داستان

یکی از جذاب ترین و در عین حال وحشتناک ترین جنبه های «فیلم غریبه ها ۲۰۰۸»، ادعای آن مبنی بر الهام گیری از رویدادهای واقعی است. برایان برتینو، کارگردان فیلم، اظهار داشته که این داستان ریشه هایی در تجربیات شخصی او و همچنین حوادث واقعی دارد. یکی از این الهامات، حادثه ای مربوط به دوران کودکی خودش است؛ زمانی که در غیاب والدینش، غریبه هایی ناشناس به درب خانه شان مراجعه کرده و به دنبال فردی می گشتند که در آن آدرس زندگی نمی کرده است. بعدها مشخص شد که این غریبه ها، به خانه های دیگر در آن منطقه نیز سر زده و پس از عدم پاسخگویی، دست به سرقت زده بودند. این تجربه، هسته اصلی ایده نفوذ بی دلیل و تصادفی به حریم شخصی را در ذهن برتینو کاشته است.

علاوه بر این، بسیاری از تحلیلگران و طرفداران ژانر وحشت، شباهت هایی میان انگیزه نامعلوم قاتلان در «غریبه ها» و قتل های فجیع خانواده «منسون» (Manson Family) در دهه ۶۰ میلادی می بینند. در آن رویدادها نیز، قربانیان به صورت تصادفی و بدون انگیزه مشخصی مورد حمله قرار گرفتند که این فقدان منطق، وحشت را دوچندان می کند. لازم به ذکر است که «غریبه ها» نه یک اقتباس مستقیم یا بر اساس واقعیت مطلق است، بلکه بیشتر الهام گرفته از واقعیت است؛ به این معنا که عناصر ترسناک و ملموس از حوادث واقعی، به شکلی خلاقانه در داستان پردازی و فضاسازی فیلم گنجانده شده اند تا حس واقعی بودن و رخ دادن چنین کابوسی را در مخاطب تقویت کند.

عناصر کلیدی وحشت

آنچه «فیلم غریبه ها ۲۰۰۸» را تا این حد ترسناک و تأثیرگذار می کند، در عناصر کلیدی و هوشمندانه ای نهفته است که برتینو در ساخت آن به کار گرفته است. یکی از برجسته ترین این عناصر، عدم وجود انگیزه مشخص برای قاتلان است. وقتی کریستن با ترس از مهاجم نقابدار می پرسد «چرا این کار را می کنید؟»، پاسخ تلخ و بی رحمانه «چون در خانه بودید» نه تنها شوک آور است، بلکه به هسته اصلی وحشت فیلم تبدیل می شود. این جمله، تمام انتظارات مخاطب از یک فیلم ترسناک با انگیزه، انتقام یا سرقت را در هم می شکند و حس درماندگی، تصادفی بودن قربانی شدن و ترس از ناشناخته بودن تهدید را به اوج می رساند. این بی منطقی، بار روانشناختی ترس را چندین برابر می کند و مخاطب را در مواجهه با هراسی بی دلیل و غیرقابل پیش بینی رها می سازد.

وحشت «غریبه ها» در بی تفاوتی قاتلان و تصادفی بودن قربانی شدن نهفته است؛ هراسی که نه منطق می شناسد و نه رحم.

علاوه بر این، تاثیر بصری ماسک های نمادین سه مهاجم – «Dollface» (صورت عروسکی)، «Man in the Mask» (مرد نقابدار)، و «Pin-Up Girl» (دختر پین آپ) – نقش بسزایی در ایجاد وحشت دارند. این ماسک ها، هویت انسانی را از مهاجمان سلب کرده و آنها را به موجوداتی بی چهره و بی رحم تبدیل می کنند که تجسم مطلق شر هستند. نگاه های خیره، سکوت مطلق و حرکات آهسته و هدفمند آنها، فضایی از تنش و اضطراب را پدید می آورد که حتی پیش از آغاز خشونت فیزیکی، مخاطب را در چنگال ترس می فشارد. فضاسازی ساکت و پرتنش فیلم نیز به این وحشت دامن می زند؛ صداهای آرام، تق تق درها، و حضور ناگهانی غریبه ها در پس زمینه، همگی بر وحشت روانشناختی پیش از بروز صحنه های خشونت آمیز تاکید می کنند و تجربه ای نفس گیر و فراموش نشدنی را برای تماشاگر رقم می زنند.

بازیگران و عملکرد

عملکرد بازیگران اصلی در «فیلم غریبه ها ۲۰۰۸» نقش حیاتی در انتقال حس ترس و ناامیدی به مخاطب داشت. لیو تایلر در نقش کریستن، با بازی بی نقص خود، به خوبی وحشت و آسیب پذیری زنی را به تصویر می کشد که از اوج یک رابطه پر چالش، ناگهان به اعماق یک کابوس کشیده می شود. چشم های وحشت زده و تلاش های از سر ناامیدی او برای بقا، مخاطب را عمیقاً با شخصیتش همذات پنداری می کند. اسکات اسپیدمن نیز در نقش جیمز، همسر کریستن، حس درماندگی و عجز مردی را به نمایش می گذارد که با وجود تلاش هایش، نمی تواند از عزیزش محافظت کند. تماشای مبارزه آنها برای زنده ماندن در برابر تهدیدی ناشناخته و بی رحم، به قلب داستان وحشتناک «غریبه ها» زندگی می بخشد و تاثیرگذاری آن را دوچندان می کند.

استقبال منتقدان و تماشاگران

«فیلم غریبه ها ۲۰۰۸» با اکران خود با واکنش های متفاوتی از سوی منتقدان روبرو شد، اما به سرعت جایگاه خود را به عنوان یکی از آثار برجسته در ژانر هوم اینویژن تثبیت کرد. بسیاری از منتقدان از رویکرد کارگردان در خلق تنش روانشناختی، فضاسازی اتمسفریک و استفاده هوشمندانه از سکوت و صدا برای ایجاد ترس قدردانی کردند. عدم وجود دلیل برای خشونت و انگیزه نامعلوم قاتلان، که برخی آن را نقطه ی قوت و برخی نقطه ی ضعف می دانستند، به فیلم وجهی متفاوت بخشید و آن را از بسیاری از فیلم های ترسناک هم سبک متمایز ساخت. با وجود برخی انتقادات جزئی درباره سرعت روایت یا عمق شخصیت پردازی، «غریبه ها» در گیشه موفق ظاهر شد و توانست با بودجه ای اندک، سودآوری قابل توجهی داشته باشد. این استقبال گسترده از سوی تماشاگران و موفقیت تجاری، مهر تاییدی بر توانایی فیلم در ایجاد تجربه ای عمیق از وحشت بود و راه را برای گسترش این فرنچایز هموار ساخت.

گسترش وحشت: غریبه ها: شکار در شب (The Strangers: Prey at Night) 2018

ده سال پس از موفقیت فیلم اصلی، فرنچایز «غریبه ها» با دنباله ای به نام «غریبه ها: شکار در شب» در سال ۲۰۱۸ بازگشت. این فیلم که این بار توسط یوهانس رابرتس کارگردانی شد، داستان خانواده ای چهار نفره (والدین به نام های سیندی و مایک و فرزندانشان کنزی و لوک) را دنبال می کند که در یک سفر جاده ای، شب را در یک پارک کاروان های متروکه و سوت و کور می گذرانند. اما همانطور که مخاطبان انتظار دارند، آرامش آنها با ورود دوباره سه غریبه نقابدار – عروسک نما، مرد نقابدار و دختر پین آپ – به وحشت تبدیل می شود. این بار نیز انگیزه ای در کار نیست؛ تنها ارعاب، بازی با قربانیان و لذت بردن از کابوسی که بر آنها تحمیل می کنند.

تغییر در رویکرد و کارگردانی

«غریبه ها: شکار در شب» با تغییر کارگردان از برایان برتینو به یوهانس رابرتس، تغییرات قابل توجهی در لحن و رویکرد خود نسبت به فیلم اصلی اعمال کرد. در حالی که فیلم اول بر وحشت روانشناختی، تنش تدریجی و فضاسازی اتمسفریک تمرکز داشت، «شکار در شب» بیشتر به سمت ژانر اسلشر گرایش پیدا کرد. این تغییر در رویکرد، منجر به افزایش صحنه های اکشن، تعقیب و گریزهای هیجان انگیز و خشونت فیزیکی آشکارتر شد. رابرتس به جای بازی با اعصاب مخاطب از طریق انتظار و سکوت، سعی کرد با ضرباهنگ سریع تر، موسیقی متن پرقدرت (شامل آهنگ های پاپ دهه ۸۰) و صحنه های مرگ خلاقانه، تجربه ای متفاوت از وحشت را ارائه دهد. این تصمیمات کارگردانی، فیلم را به اثری پرتحرک تر و شاید برای برخی، کمتر هراس انگیز از لحاظ روانشناختی تبدیل کرد، اما همچنان توانست لحظات پرتنش و هیجان انگیزی را خلق کند.

نقاط قوت و ضعف

«غریبه ها: شکار در شب» در مقایسه با فیلم اصلی، هم نقاط قوت و هم ضعف هایی داشت که آن را به تجربه ای متفاوت برای طرفداران فرنچایز تبدیل می کرد. از نقاط قوت فیلم می توان به طراحی صحنه های مرگ، که گاهی خلاقانه و شوکه کننده بودند، اشاره کرد. استفاده از موسیقی متن نامتعارف و بعضاً شاداب دهه ۸۰ در تضاد با خشونت جاری، حس سورئال و غریبی از ترس را ایجاد می کرد که برای برخی جذاب بود. همچنین، تعقیب و گریزهای شبانه در فضای تاریک و متروکه پارک کاروان ها، به خوبی حس وحشت و ناامیدی را منتقل می کرد.

اما از سوی دیگر، این فیلم ضعف هایی نیز داشت که عمدتاً ناشی از فاصله گرفتن از فلسفه ترس فیلم اول بود. «شکار در شب» عمق روانشناختی و تنش تدریجی فیلم اول را فدا کرد و بیشتر به سمت یک فیلم اسلشر معمولی حرکت کرد. این تغییر باعث شد تا وحشت ناشی از ناشناخته بودن تهدید، تا حدی کاهش یابد و به جای آن، صحنه های خشونت فیزیکی جایگزین شوند. عمق شخصیت پردازی نیز در این قسمت کمتر به چشم می خورد و مخاطب کمتر فرصت می یافت تا با قربانیان همذات پنداری کند. با این حال، «غریبه ها: شکار در شب» همچنان توانست با حفظ هویت قاتلان نقابدار و فضای بصری تاریک، تجربه ای قابل قبول از وحشت را برای طرفداران ژانر فراهم آورد و نشان دهد که این فرنچایز پتانسیل گسترش و تکامل را داراست.

آینده فرنچایز: سه گانه جدید غریبه ها

فرنچایز «غریبه ها» در حال ورود به فاز جدیدی از گسترش و تکامل است که نویدبخش بازگشتی عظیم به ریشه های وحشت زا و در عین حال، کاوش های جدید در دنیای خود است. لاینزگیت، کمپانی سازنده، برنامه های جاه طلبانه ای برای ساخت یک سه گانه جدید و مستقل از «غریبه ها» را اعلام کرده که قرار است بیش از پیش، این داستان هراس انگیز را گسترش دهد. این حرکت نشان دهنده اعتماد به قدرت ماندگار این داستان و تقاضای بالای مخاطبان برای تجربه های تازه از وحشت بی منطق است.

برنامه ریزی و تولید

یکی از جالب ترین و شاید بی سابقه ترین نکات در مورد سه گانه جدید «غریبه ها»، تصمیم به فیلمبرداری همزمان هر سه قسمت است. این رویکرد، که چالشی بزرگ برای تیم تولید محسوب می شود، امکان خلق یک پیوستار داستانی منسجم و عمیق را فراهم می آورد. کارگردانی هر سه قسمت به «رنی هارلین»، کارگردان باتجربه فنلاندی که سابقه ساخت فیلم های اکشن و ترسناک موفقی چون «جان سخت ۲» و «کابوس در خیابان الم: ارباب رویا» را در کارنامه خود دارد، سپرده شده است. این انتخاب، نویدبخش ترکیبی از تنش روانشناختی و صحنه های اکشن دینامیک است که می تواند فرنچایز را به سطحی جدید ارتقا دهد. هارلین خود اذعان کرده که این پروژه، چالش بزرگی بوده و در برخی روزها، بخش هایی از هر سه فصل را به صورت متوالی فیلمبرداری کرده اند که این نیازمند هماهنگی بی نظیر بازیگران و عوامل تولید است.

غریبه ها: فصل ۱ (The Strangers: Chapter 1) 2024

اولین قسمت از این سه گانه، با عنوان «غریبه ها: فصل ۱» در سال ۲۰۲۴ به نمایش درآمد و بار دیگر، هسته اصلی داستان «غریبه ها» را با رویکردی تازه به مخاطب معرفی کرد. بازیگرانی چون «مادلین پچ» و «فروی گوتیرز» در نقش زوج اصلی این فیلم به ایفای نقش می پردازند. داستان این قسمت نیز، مانند فیلم اصلی، حول محور زوجی می چرخد که در سفر جاده ای خود، مجبور می شوند شبی را در یک خانه دورافتاده بگذرانند و سپس مورد حمله غریبه های نقابدار قرار می گیرند.

هدف اصلی این سه گانه، تنها بازسازی (Remake) داستان اولیه نیست، بلکه گسترش جهان داستان، کاوش بیشتر در مورد سرنوشت قربانیان و احتمالا، ارائه سرنخ هایی درباره گذشته و انگیزه های قاتلان است که در دو فیلم قبلی کمتر به آن پرداخته شده بود. با وجود شباهت های ساختاری به فیلم اصلی ۲۰۰۸، «فصل ۱» به عنوان یک نقطه آغاز برای یک پیوستار داستانی طولانی تر عمل می کند و قرار است پایه هایی برای «فصل ۲» و «فصل ۳» بنا نهد. سازندگان تاکید کرده اند که این سه گانه، یک بازسازی کامل نیست، بلکه در همان پیوستار داستانی دو فیلم قبلی قرار می گیرد و تنها فرصتی برای روایت عمیق تر و جامع تر از دنیای «غریبه ها» فراهم می آورد. این بدان معناست که طرفداران می توانند انتظار داشته باشند که ابعاد جدیدی از این وحشت بی منطق را تجربه کنند.

غریبه ها: فصل ۲ و فصل ۳

با توجه به فیلمبرداری همزمان، انتظار می رود که «غریبه ها: فصل ۲» و «فصل ۳» نیز به فاصله کوتاهی پس از «فصل ۱» در سال های آتی (و احتمالاً در اواخر ۲۰۲۴ یا اوایل ۲۰۲۵) منتشر شوند. این برنامه ریزی فشرده، این امکان را می دهد که داستان بدون وقفه ای طولانی ادامه پیدا کند و حس تعلیق و هیجان در مخاطب حفظ شود. انتظارات از این دو قسمت آینده بسیار بالاست؛ طرفداران امیدوارند که با گسترش داستان، جنبه های ناگفته ای از سرنوشت قربانیان قبلی آشکار شود و شاید، بالاخره پرده از رمز و راز قاتلان برداشته شود. هرچند سازندگان اشاره کرده اند که قصد ندارند به طور کامل هویت قاتلان را از بین ببرند، اما ممکن است اطلاعاتی درباره نحوه عملکرد یا پیشینه آنها فاش شود که به درک عمیق تر وحشت آنها کمک کند. گمانه زنی ها درباره سیر داستان و نقش قاتلان در این دو قسمت ادامه دارد و این گمانه زنی ها، بخشی جدایی ناپذیر از هیجان قبل از اکران است که انتظار برای تماشای این فصول جدید را بیشتر می کند.

چرا غریبه ها اینقدر ترسناک است؟ تحلیل روانشناختی و جایگاه در ژانر

«معرفی فیلم غریبه ها» بدون پرداختن به دلایل اصلی ترسناک بودن آن ناقص خواهد بود. این فرنچایز فراتر از صرفاً نمایش صحنه های خشونت آمیز عمل می کند و به لایه های عمیق تری از ترس روانشناختی نفوذ می کند که آن را به یکی از ماندگارترین تجربه های ژانر وحشت تبدیل کرده است. این ویژگی ها «غریبه ها» را از بسیاری از فیلم های دیگر متمایز می کند و تأثیر ماندگاری بر مخاطب می گذارد.

وحشت ناشی از ناشناخته

هسته اصلی ترس در «غریبه ها» در یک جمله کوتاه و بی رحمانه نهفته است: «چون در خانه بودید». این پاسخ بی منطق به سوال «چرا؟»، تمام فرضیات ما را درباره منطق و دلیل در دنیای واقعی و سینما در هم می شکند. قاتلان هیچ انگیزه مشخصی ندارند؛ نه انتقام، نه سرقت، و نه هیچ دلیل قابل درکی. آنها صرفاً برای آزار و ارعاب قربانیان خود وارد خانه می شوند و این فقدان دلیل، وحشتی عمیق و فلج کننده را به وجود می آورد. این نوع ترس، ناشی از یک اتفاق تصادفی و غیرقابل پیش بینی است که می تواند برای هر کسی رخ دهد، تنها به این دلیل که در زمان نامناسب در مکان نامناسب قرار داشته است.

نقاب های نمادین مهاجمان نیز نقش بسزایی در ایجاد این وحشت ناشی از ناشناخته دارند. «Dollface»، «Man in the Mask» و «Pin-Up Girl» با ماسک های بی روح و چهره های ثابت خود، هرگونه هویت انسانی را از خود سلب کرده و به موجوداتی بی احساس و شیطانی تبدیل می شوند. این ناشناخته بودن، عدم توانایی در درک انگیزه و ناتوانی در پیش بینی حرکت بعدی آنها، بار روانشناختی ترس را چندین برابر می کند. مخاطب با موجوداتی روبرو است که هیچ انسانیتی در آنها دیده نمی شود و تنها هدفشان، گسترش هراس و درد است. این فقدان هویت، باعث می شود که مهاجمان به تجسم مطلق شر تبدیل شوند، که می تواند در هر گوشه ای کمین کرده باشد.

نقض فضای امن خانه

یکی از قوی ترین محرک های ترس در «غریبه ها»، نقض حریم امن ترین و شخصی ترین فضای زندگی انسان – خانه – است. خانه برای هر فرد، نمادی از امنیت، آرامش و پناهگاه در برابر خطرات دنیای بیرون است. وقتی این حریم خصوصی و امن مورد حمله قرار می گیرد، حس درماندگی و آسیب پذیری به اوج می رسد. «غریبه ها» با دقت تمام، این حس را در مخاطب فعال می کند. فیلم با ایجاد فضایی از تنش تدریجی و بازی با قربانیان، پیش از هرگونه خشونت فیزیکی، بیننده را به درون یک وحشت روانشناختی می کشد. صداهای آرام، حرکات نامحسوس در پس زمینه و حضور ناگهانی غریبه ها در مکان هایی که هرگز انتظارش نمی رود، قلب را در سینه منقبض می کند.

این بازی روانی با قربانیان، که شامل زنگ زدن مکرر درب، نگاه های خیره از پشت پنجره و نفوذ تدریجی به فضای خانه است، مخاطب را در حالت آماده باش دائم قرار می دهد. خشونت در «غریبه ها» اغلب غیرقابل پیش بینی و بی رحمانه است، که این خود به هراس می افزاید. این فیلم به ما یادآوری می کند که امن ترین مکان ها نیز می توانند به میدان نبردی برای بقا تبدیل شوند، و این ترس از نفوذ تهدید به جایی که انتظارش را نداریم، «غریبه ها» را به اثری ماندگار و بسیار ترسناک تبدیل می کند.

جایگاه در ژانر هوم اینویژن

«غریبه ها» به طور قاطع جایگاه خود را به عنوان یکی از برجسته ترین و تاثیرگذارترین آثار در ژانر هوم اینویژن (Home Invasion) تثبیت کرده است. این فیلم نه تنها از قواعد این ژانر پیروی می کند، بلکه با افزودن عناصر روانشناختی عمیق و حذف انگیزه قاتلان، آن را به سطحی جدید ارتقا می بخشد. در مقایسه با دیگر آثار برجسته این ژانر، «غریبه ها» بر وحشت ناشی از بی دلیل بودن خشونت تاکید می کند و از این رو، حس ناامنی و آسیب پذیری را به شکل عمیق تری در مخاطب می کارد.

تأثیر و ماندگاری این فرنچایز بر سینمای وحشت قابل انکار نیست. «غریبه ها» الهام بخش بسیاری از فیلم ها و سریال های دیگر در زیرژانر هوم اینویژن بوده و الگویی برای خلق تنش روانشناختی از طریق تهدید ناشناخته در حریم خصوصی فراهم آورده است. این فیلم نشان داد که برای ایجاد ترس عمیق، نیازی به خون و خونریزی بیش از حد یا جلوه های ویژه پیچیده نیست؛ گاهی اوقات، تنها یک زنگ درب در نیمه شب و سکوت پس از آن، کافی است تا کابوسی واقعی را در دل مخاطب بیدار کند. «غریبه ها» به بینندگان یادآوری می کند که شر همیشه در تاریکی پنهان نیست؛ گاهی اوقات، درست در آستانه درب خانه های ما کمین کرده است.

نتیجه گیری: میراث وحشتناک غریبه ها

فرنچایز «غریبه ها» با رویکرد منحصر به فرد خود در به تصویر کشیدن وحشت بی منطق، جایگاهی بی بدیل در سینمای ترسناک به دست آورده است. این مجموعه، نه تنها با داستان های هراس انگیز خود، بلکه با ایجاد فضایی از تنش نفس گیر و وحشت روانشناختی، توانسته تأثیری پایدار بر مخاطبان بگذارد. ترس پایدار ناشی از واقع گرایی و بی منطق بودن خشونت، به ویژگی بارز این فیلم ها تبدیل شده و آن را از بسیاری از آثار مشابه متمایز می کند.

از نخستین لحظات ورود سه غریبه نقابدار به کلبه ای دورافتاده در فیلم سال ۲۰۰۸ تا گسترش دنیای آن در «شکار در شب» و برنامه های جاه طلبانه برای سه گانه جدید، «غریبه ها» همواره بر یک اصل بنیادین تکیه کرده است: اینکه گاهی اوقات، ترسناک ترین تهدید، آنی است که هیچ دلیلی ندارد. این فیلم ها مخاطب را در مواجهه با کابوسی قرار می دهند که ممکن است برای هر کسی، در هر کجای دنیا، تنها «چون در خانه بودید» رخ دهد. «معرفی فیلم غریبه ها» نشان می دهد که این فرنچایز توانسته با استفاده از این ترس بنیادین، تجربه ای فراموش نشدنی و عمیق را برای دوست داران ژانر وحشت به ارمغان آورد. تماشای این فیلم ها (و بازبینی آن ها برای علاقه مندان) و انتظار برای قسمت های جدید به عنوان فصولی تازه در این داستان ترسناک، تجربه ای است که هر علاقه مند به وحشت باید آن را از سر بگذراند.