شرم نمی کنید آقای دبیرکل؟! – مجله سلامتی ایران

به گزارش مجله سلامتی ایران نوید مومن در یادداشتی نوشت: دبیرکل سازمان ملل متحد اخیرا در یک لفاظی آشکار خواستار برطرف شدن نگرانی ها درباره فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی ایران شده و حتی از تهران خواسته در این روند «اعتمادسازی» را از خود شروع کند! آنتونیو گوترش در حالی این مواضع وقیح را بر زبان رانده که خروج یکجانبه آمریکا از برجام مستقیما قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد را به چالش کشید و اساسا چیزی از توافق برجام باقی نگذاشته است. گوترش به جای مطالبه گری درباره عدول واشنگتن از یک سند رسمی که اتفاقا از سوی سازمان متبوع وی (شورای امنیت سازمان ملل متحد) نیز قطعنامه شده است در صدد معکوس سازی صورت مساله برآمده است! این رویکرد غیرحقوقی و کاملا سیاسی در طول تاریخ معاصر روابط بین الملل مسبوق به سابقه است و آنلاین تاییدی بر انحراف مطلق سازمان ملل متحد از اهداف و اساسنامه ادعایی خود به شمار می آید. در فصل ابتدایی منشور ملل متحد آمده است: «ما اعضای سازمان ملل متحد تعهد خود را به محفوظ داشتن نسل های آینده از بلای جنگ بیان کرده و اعتقاد و ایمان خود را به حقوق اساسی بشر و به حیثیت و ارزش شخصیت انسانی تساوی حقوق مرد و زن و ایجاد شرایط لازم برای حفظ عدالت و احترام به الزامات ناشی از عهدنامه ها و سایر منابع حقوق بین الملل ابراز می کنیم». کافی است آقای گوترش به همین یک سوال ساده پاسخ دهد: نسبت مواضع اخیر وی در قبال پرونده هسته ای ایران با مفاد مندرج در منشور ملل متحد چیست؟ ماجرا به این نقطه ختم نمی شود. درست در حالی که دبیرکل سازمان ملل متحد مانند رافائل گروسی مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی به جای تمرکز بر وظایف و مسؤولیت های مسلم خود بازی مستقیم و آشکار در زمین واشنگتن و اتحادیه اروپایی را در دستور کار قرار داده است رژیم اشغالگر قدس رسما فعالیت آنروا (آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی) را متوقف کرده و فراتر از آن پاسخگوی بمباران مراکز وابسته به سازمان ملل متحد در غزه و دیگر نقاط فلسطین نیست. گوترش به جای بازخواست رسمی از صهیونیست ها و آمریکا بابت کشتار سیستماتیک و عامدانه کارکنان سازمان ملل متحد ترجیح داده تمرکززدایی از این جنایت آشکار و مستمر را در دستور کار قرار دهد. واقعیت تلخ این است که سازمان ملل پس از ۸ دهه نقش و جایگاه حقوقی خود را در مناقشات بین المللی نادیده گرفته و رسما به متغیری وابسته به جریان سلطه تبدیل شده است.

بخشی از این روند منبعث از نحوه چینش ساختار سازمان ملل متحد و سلطه محور بودن ماهیت آن (به جای جهانشمول بودن) است. هیچ یک از دبیرکل های سازمان ملل متحد از خاوریر پرز دکوئیار گرفته تا پطرس غالی کوفی عنان بان کی مون و گوترش در ذهنیت و پیش فرض های انتزاعی خود تلقی جهانشمول و صلح محور از سازمان ملل متحد نداشته و بالعکس تطبیق مطالبات بین المللی با منافع جریان سلطه و در راس آن آمریکا را اصلی ترین دغدغه خود در قبال بحران های گذشته جاری و حتی آتی جهانی تلقی می کنند. استمرار ۱۶ ماهه نسل کشی غزه و گردنکشی آشکار رژیم اشغالگر قدس برای سازمان ملل متحد در چنین بستر و فرامتنی عینیت یافت و منجر به نارضایتی مطلق دولت های مستقل و ملت های آگاه از این ساختار نامتوازن و ناکارآمد شد. «مدیریت مدارامحور» در عرصه روابط بین الملل مدت هاست جای خود را به «مدارا با جریان سلطه» داده و روح جاری در کالبد سازمان ملل متحد را تشکیل داده است. خروجی و محصول  ترکیب  این «روح» و «کالبد» قطعا صلح و عدالت و برابری در دنیا نیست. در چنین فضایی اساسا نمی توان سخن از مدیریت مدارامحور و حل و فصل بحران های حقوق بشری به میان آورد. حل یک بحران در مناسبات جهانی در وهله اول مرهون نگاه برابر نسبت به ملت ها و دولت ها و تمرکز بر مفهوم «بشریت» و متعلقات آن است اما آیا چنین نگاه و تمرکزی بر سازمان ملل متحد حاکم است؟! پاسخ این سوال قطعا منفی است. گوترش مصداق و ترجمان همین ترکیب نامتجانس و آزاردهنده است؛ جایی که بازیگران سلطه گر نه تنها بر ساختارهای اجرایی و عملیاتی سازمان ملل متحد تسلط دارند بلکه در بزنگاه های حساس و سرنوشت ساز این ساختارها را به استخدام مطلق خود درمی آورند. جایگاه دبیرکل سازمان ملل متحد به گونه ای است که قاعدتا باید مانع تحقق چنین چرخه و دور باطلی شود اما سخن گفتن از قاعده ساختار و ثوابت رفتاری و گفتاری در میان مقامات ارشد سازمان ملل بیهوده است. وارونه نمایی و سانسور نقش آمریکا و پس از آن اتحادیه اروپایی در انهدام توافق هسته ای سال ۲۰۱۵ میلادی و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد و سکوت کرکننده گوترش درباره جنایات صهیونیست ها علیه مراکز امن وابسته به سازمان ملل متحد در فلسطین ۲ روی یک سکه و محصول یک روند است؛ روندی که تحت تاثیر بیداری جهانی قطعا محکوم به تغییرات زیربنایی خواهد بود حتی اگر جریان سلطه چنین تغییری را برنتابد.

*بازنشر مطالب دیگر رسانه ها در مجله سلامتی ایران به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می باشد.

انتهای پیام