روایتی از ارتباط شهروندان یک جامعه /در «هاملن» هیچکس غریبه نیست!

یک بازیگر تئاتر در گفت وگو با آنا؛

به گزارش خبرنگار آنا نمایش «هاملن» به نویسندگی علی منصوری و کارگردانی مژگان معقولی از پانزدهم آنلاین ماه اجرایش را در عمارت نوفل لوشاتو آغاز کرده است.

بازیگران این نمایش مهرزاد نیکنام گندم ابراهیمی  امیر پورصفا مرجان زاغریان مهدی حیدری  سلماز زارع  پارسا متقی  فاطمه قاسمی سینا زینال پور سهیلا تیلاوی 
سارا عاکف وحید اسکندری محمدرضا فرهمند تبار عارفه حبیب زاده سارا ابراهیمی رضا طاهری محمدرضا ابراهیمی شقایق شاهسون و … هستند.

نمایش برداشتی جدید از یک داستان قدیمی که با سبکی اکسپرسیونیستی به صحنه آمده است. این اجرا با بهره گیری از نمادگرایی و حرکات فرم به شیوه ای متفاوت از تئاتر سنتی اجرا می شود. استفاده از ماسک ها و هیولاها از نکات قابل توجه این نمایش است. 

شقایق شاهسون یکی از بازیگران این نمایش در گفت وگو با آنا گفت: یکی از بخش های مهم شهروندی در رابطه شهروندان با یک دیگر درون جامعه تعریف می شود. شهروندان شهر هاملن در مرحله اول و اصلی تر به صورت گروهی تعریف می شوند و از یکدیگر تأثیر می پذیرند تا یک اجتماع شهروندی را به وجود بیاورند. شاید بتوان گفت ما شهروندان هاملن را در روزمره می بینیم و با آنها زندگی می کنیم.

وی در ادامه افزود:صبح ها در مترو شهروندانی را می بینیم که تا آنجایی که می شود جمعیت عظیمی را هل می دهند تا خودشان را جا بدهند و شاید بتوان گفت چهره هایشان همان قدر اغراق آمیز است که یک شهروند هاملن در فضای اکسپرسیونیست برای رسیدن به آن تلاش می کند و صد ها موقعیت اجتماعی دیگر که در ذهن همه با دیدن شهروندان هاملن تداعی می شود.

شاهسون درباره چالش های شخصیت پردازی این نقش گفت: یکی از چالش ها در مرحله اول نشان دادن ویژگی های شخصیتی و حالات عاطفی شهروندان به صورت نمادین در قالب هر یک از کاراکتر ها با توجه به فضای اکسپرسسونیست است. انسان یا در یک موقعیت شهروند اگر مسیر دانایی و درک درست موقعیت را پیش بگیرد و بخواهد تغییری هرچند کوچک درون خود به وجود بیاورد از نظر فرم بدنی می تواند سریع و چابک باشد در نتیجه فرم افتاده شهروندان و خمیدگی اغراق آمیز و حرکت کُند در آنها را می توان نماد بی تفاوتی و راحت طالبی و منفعت طلبی در این گروه دانست.

وی در این باره افزود:در مرحله دوم برقراری ارتباط صحیح بین این کاراکتر های نمادین با توجه به فضای اکسپرسیونیست باید صورت بگیرد تا بتوان فضای شهروندی در یک جامعه را به گونه ای نشان داد که بتواند تقلید کردن شهروندان از هم دیگر و به وجود نیاوردن یک مسیر جدید برای ایجاد تغییر و نجات دادن افکار از خرافات و نادانی و بیهودگی و شخصیت هیجان زده آنها را به مخاطب انتقال دهد.

شاهسون اظهار داشت: جدا از تعاریف تخصصی در حوزه تئاتر  من فکر می کنم مخاطبان جوان امروزه با مسائلی که در هاملن به آنها اشاره شده زندگی می کنند و فقط باید کمی باهوش باشیم تا بتوانیم بین فضای نمادین جامعه هاملن با مسائلی که هر روزه با آنها دست و پنجه نرم می کنیم یا احساساتی مثل خشم و عصبانیت و ناامیدی که در همه ما به ویژه نسل جوان در جریان است ارتباط برقرار کنیم. در نهایت درک جامعه هاملن برای نسل جوان کار دشواری نیست و چه بسا خیلی از مسائلی که به آنها اشاره شده می تواند دغدغه روزمره آنها باشد.

وی یادآور شد: همه آدم ها و اتفاقات هاملن را همه ما خوب می شناسیم. شاید باید کمی بیشتر فکر کنیم تا شهروندان هاملن را در ترافیک کافه مترو خیابان فروشگاه صف و در موقعیت های دیگر ببینیم. قول می دهم همه شان را خوب می شناسیم. تک تک آدم هایی را که در هاملن نفس می کشند و زندگی می کنند در شهر های خودمان هم می بینیم. خیالتان راحت هیچ کس غریبه نیست.

این بازیگر تئاتر در پایان گفت: هاملن نشان می دهد که یک جایی هم وجود دارد که دیگر کار از کار گذشته است. یک جایی هم هست که حتی کوچک ترین روزنه ای از امید نیست. یک جایی که دیگر هیچ کاری نمی شود کرد. بالاخره یک جایی هم هست که سیاهی همه چیز را فرا می گیرد و صحنه زندگی مان همانند صحنه آخر هاملن هیچ نوری ندارد.