آیا استفاده از لوله پلیکا برای لوله کشی آب آشامیدنی برای سلامتی ضرر دارد؟

تصور کنید لیوان آب خنکی را به لب‌هایتان نزدیک می‌کنید، اما ناگهان سوالی در ذهنتان جرقه می‌زند: “این آب از چه نوع لوله‌ای عبور کرده است؟ آیا لوله‌های موجود در منزل ما ایمن هستند؟” این نگرانی برای بسیاری از ما پیش می‌آید، به‌ویژه وقتی صحبت از “لوله پلیکا” یا همان PVC به میان می‌آید. لوله‌های پلیکا به دلیل مزایای فراوانشان، یکی از پرکاربردترین گزینه‌ها در سیستم‌های لوله‌کشی ساختمان‌ها، از جمله برای آب آشامیدنی، محسوب می‌شوند. اما آیا واقعاً استفاده از آن‌ها برای سلامتی ما بی‌خطر است؟ آیا مواد شیمیایی از این لوله‌ها وارد آب می‌شوند؟ آیا لوله پلیکا سرطان‌زا است؟

استفاده از لوله‌های پلیکا (PVC) برای لوله‌کشی آب آشامیدنی می‌تواند نگرانی‌هایی برای سلامت ایجاد کند. مطالعات نشان داده‌اند که با گذشت زمان، این لوله‌ها دچار فرسودگی می‌شوند و می‌توانند میکروپلاستیک‌ها و نانوپلاستیک‌ها را وارد آب کنند که ممکن است برای مصرف‌کنندگان خطرناک باشد، به‌ویژه در لوله‌های با قطر کمتر و در انتهای شبکه توزیع آب. همچنین، برخی ترکیبات شیمیایی مانند وینیل کلراید (یک ماده سرطان‌زا)، فتالات‌ها، فلزات سنگین (مانند سرب) و ترکیبات آلی فرار می‌توانند از لوله‌های PVC به آب نشت کنند و در برخی موارد غلظت آن‌ها از حد مجاز سازمان بهداشت جهانی فراتر می‌رود. مطالعات حیوانی نیز نشان داده‌اند که این مواد می‌توانند به کبد و کلیه آسیب برسانند. با این حال، برخی پژوهش‌ها بیان می‌کنند که میزان برخی آلاینده‌ها معمولاً پایین‌تر از حد مجاز است و بهبود کیفیت آب با جایگزینی لوله‌های قدیمی با PVC مشاهده شده است. به طور کلی، اگرچه لوله‌های PVC مزایایی مانند کاهش خوردگی دارند، اما به دلیل احتمال آزادسازی مواد شیمیایی و میکروپلاستیک‌ها، توصیه می‌شود کیفیت آب به طور منظم پایش شود و از لوله‌های با کیفیت و استاندارد استفاده گردد.

لوله پلیکا، که نام رایج‌تر آن پلی وینیل کلراید (Polyvinyl Chloride) یا به اختصار پی وی سی است، یکی از قدیمی‌ترین و پرکاربردترین پلیمرهای ترموپلاستیک جهان محسوب می‌شود. این ماده پلاستیکی پرکاربرد، از پلیمریزاسیون مونومر وینیل کلراید (VCM) تولید می‌شود و به دلیل خواص منحصر به فرد خود، در صنایع بسیار متنوعی از جمله ساخت و ساز، بسته‌بندی، خودروسازی، و البته لوله‌کشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

موارد تاثیر گذار بر سلامتی در تولید لوله پی وی سی

فرآیند تولید لوله‌های پلیکا:

تولید لوله‌های PVC از پودر رزین PVC آغاز می‌شود. این پودر با افزودنی‌های مختلفی مانند پایدارکننده‌ها، روان‌کننده‌ها، رنگدانه‌ها و پرکننده‌ها ترکیب می‌شود. سپس این مخلوط در دمای بالا ذوب شده و از طریق فرآیند اکستروژن (Extrusion) به شکل لوله در می‌آید. پس از خنک شدن و اندازه‌بری، لوله‌های پلیکا آماده استفاده می‌شوند. نوع و کیفیت افزودنی‌ها نقش حیاتی در تعیین خواص نهایی و به ویژه ایمنی لوله برای کاربردهای آب آشامیدنی دارند.

مواد تشکیل دهنده و افزودنی‌ها:

در تولید لوله‌های PVC مخصوص آب آشامیدنی، معمولاً از نوع خاصی از PVC به نام uPVC (Unplasticized Polyvinyl Chloride) استفاده می‌شود. تفاوت اصلی uPVC با PVC معمولی در عدم وجود نرم‌کننده‌ها (پلاستی‌سایزرها) است که باعث می‌شود این نوع لوله‌ها سخت‌تر، مقاوم‌تر و پایدارتر باشند. نرم‌کننده‌ها در PVC معمولی (مانند آنچه در اسباب‌بازی‌های نرم یا کابل‌های برق استفاده می‌شود) به ماده انعطاف‌پذیری می‌دهند، اما می‌توانند در طول زمان مهاجرت کرده و وارد محیط شوند. بنابراین، uPVC بهترین گزینه برای لوله‌کشی آب آشامیدنی است، زیرا خطر آزاد شدن مواد شیمیایی از آن به حداقل می‌رسد.

افزودنی‌هایی که در تولید uPVC استفاده می‌شوند، معمولاً برای افزایش پایداری در برابر حرارت، محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش (UV)، و بهبود مقاومت مکانیکی هستند و باید مطابق با استانداردهای سختگیرانه بین‌المللی برای تماس با آب آشامیدنی باشند. شرکت پی وی سی آذر اتصال یکی از بزرگترین شرکت‌های تولیدکننده لوله و اتصالات پی وی سی می‌باشد که اقدام به تولید لوله‌های پلیکا آبرسانی مناسب آشامیدن می‌کند. این لوله‌ها با استانداردهای بین المللی و صنعت ساختمان تولید شده و از بهترین گزینه‌ها جهت استفاده به عنوان لوله آبرسانی می‌باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر به وبسایت رسمی این شرکت به آدرس azaretesal.com مراجعه فرمایید.

مزایای استفاده از لوله پلیکا در لوله کشی آب آشامیدنی

لوله‌های پلیکا یا PVC به دلیل ویژگی‌های برجسته‌شان، گزینه‌ای بسیار محبوب و اقتصادی برای سیستم‌های لوله‌کشی آب آشامیدنی در سراسر جهان هستند. در ادامه به مهم‌ترین مزایای آن‌ها می‌پردازیم:

• مقاومت بالا در برابر خوردگی و زنگ زدگی:
  برخلاف لوله‌های فلزی (مانند فولاد گالوانیزه یا آهن)، لوله‌های PVC دچار خوردگی یا زنگ‌زدگی نمی‌شوند. این ویژگی تضمین می‌کند که کیفیت آب در طول زمان حفظ شده و ذرات فلزی یا زنگ‌زده وارد آب نمی‌شوند. عدم خوردگی همچنین به معنای عدم افت فشار ناشی از رسوب و گرفتگی لوله است، که عمر مفید سیستم لوله‌کشی را به شدت افزایش می‌دهد.

• مقاومت در برابر مواد شیمیایی:
  PVC در برابر طیف وسیعی از مواد شیمیایی، از جمله اسیدها، بازها و نمک‌های موجود در آب، مقاومت بسیار خوبی از خود نشان می‌دهد. این ویژگی باعث می‌شود که لوله‌های پلیکا در شرایط مختلف کیفیت آب، عملکرد پایداری داشته باشند و تحت تأثیر مواد ضدعفونی‌کننده آب مانند کلر قرار نگیرند.

• نصب آسان و سریع:
  لوله‌های پلیکا به دلیل وزن سبک و انعطاف‌پذیری مناسب (در مقایسه با فلز)، به راحتی قابل حمل و نقل، برش و اتصال هستند. اتصالات چسبی یا رزوه‌ای آن‌ها بسیار ساده و سریع انجام می‌شود که زمان نصب را به طور چشمگیری کاهش می‌دهد و نیاز به ابزارهای پیچیده یا جوشکاری را از بین می‌برد. این سهولت نصب منجر به کاهش هزینه‌های کارگری و سرعت بخشیدن به پروژه‌های ساختمانی می‌شود.

• قیمت مناسب و اقتصادی:
  یکی از بزرگترین مزایای لوله‌های PVC، مقرون به صرفه بودن آن‌ها در مقایسه با بسیاری از گزینه‌های دیگر مانند لوله‌های مسی یا پنج لایه است. این عامل، آن‌ها را به انتخابی ایده‌آل برای پروژه‌های ساختمانی در مقیاس‌های مختلف، از منازل مسکونی تا شهرک‌سازی، تبدیل کرده است.

• عمر طولانی و دوام بالا:
  لوله‌های پلیکا، در صورت رعایت استانداردهای تولید و نصب صحیح، می‌توانند عمر مفید بسیار بالایی داشته باشند. مقاومت آن‌ها در برابر خوردگی، پوسیدگی و عوامل بیولوژیکی، تضمین‌کننده دوام طولانی‌مدت آن‌هاست که می‌تواند به ده‌ها سال نیز برسد. این ویژگی، هزینه‌های نگهداری و تعویض را در بلندمدت به حداقل می‌رساند.

• سطح داخلی صاف:
  سطح داخلی صاف لوله‌های PVC از تشکیل رسوب و تجمع باکتری‌ها در مقایسه با لوله‌های با سطوح خشن‌تر، جلوگیری می‌کند. این ویژگی به حفظ کیفیت و فشار آب در طول زمان کمک می‌کند.

معایب و خطرات احتمالی لوله پلیکا برای آب آشامیدنی

با وجود مزایای فراوان، لوله‌های پلیکا نیز دارای برخی معایب و خطرات احتمالی هستند که آگاهی از آن‌ها برای انتخاب و استفاده ایمن ضروری است. اکثر این معایب در صورت عدم رعایت استانداردها یا نصب نادرست بروز می‌کنند.

• آزاد شدن مواد شیمیایی (مانند وینیل کلراید) در صورت عدم رعایت استانداردها:
  این یکی از اصلی‌ترین نگرانی‌ها در مورد لوله‌های PVC است. مونومر وینیل کلراید (VCM) که ماده اولیه تولید PVC است، یک ماده سرطان‌زا شناخته شده است. با این حال، در فرآیند پلیمریزاسیون، VCM به پلیمر PVC تبدیل می‌شود که یک ماده پایدار و بی‌خطر است. خطر اصلی زمانی مطرح می‌شود که لوله‌ها از کیفیت پایینی برخوردار باشند، استانداردهای تولیدی رعایت نشده باشد و مقادیر ناچیزی از VCM یا افزودنی‌های نامناسب (مانند برخی نرم‌کننده‌ها) در ساختار لوله باقی مانده باشند. در چنین شرایطی، به خصوص در دماهای بالا یا تحت فشار، این مواد می‌توانند به میزان بسیار کمی وارد آب شوند. با این حال، لوله‌های PVC تولید شده بر اساس استانداردهای بین‌المللی و ملی معتبر برای آب آشامیدنی، سطح VCM آزاد شده را به حدی ناچیز و بی‌خطر محدود می‌کنند که عملاً هیچ نگرانی برای سلامتی ایجاد نمی‌کند.

• تاثیر بر طعم و بوی آب (در صورت عدم کیفیت مناسب):
  در برخی موارد، به خصوص در اوایل نصب لوله‌های PVC جدید یا در صورت استفاده از لوله‌های بی‌کیفیت، ممکن است آب طعم یا بوی پلاستیک بگیرد. این موضوع معمولاً به دلیل وجود حلال‌های باقی‌مانده از چسب‌های نامناسب یا افزودنی‌های نامرغوب در لوله است. این مشکل اغلب موقتی است و با شستشو و استفاده مداوم از بین می‌رود، اما نشانه‌ای از عدم رعایت کامل استانداردها در تولید یا نصب می‌تواند باشد.

• حساسیت به نور خورشید (اشعه UV) و حرارت:
  لوله‌های PVC در برابر اشعه ماوراء بنفش (UV) نور خورشید آسیب‌پذیر هستند. قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض نور خورشید می‌تواند باعث شکننده شدن، تغییر رنگ و کاهش مقاومت مکانیکی لوله شود. به همین دلیل، لوله‌های پلیکا که در فضای باز نصب می‌شوند، باید با پوشش مناسب در برابر نور خورشید محافظت شوند. همچنین، PVC برای انتقال آب با دمای بسیار بالا (بیش از 60-70 درجه سانتی‌گراد) مناسب نیست و ممکن است دچار تغییر شکل یا افت خواص شود. برای آب گرم، معمولاً از CPVC (کلرینه شده) یا PEX استفاده می‌شود.

• احتمال رشد بیوفیلم و باکتری‌ها (در صورت عدم نگهداری صحیح):
  مانند هر سطح دیگری که در تماس با آب قرار می‌گیرد، لوله‌های PVC نیز پتانسیل تشکیل بیوفیلم (Biofilm) – لایه‌ای از باکتری‌ها و میکروارگانیسم‌ها – را دارند. اگرچه سطح صاف PVC نسبت به برخی مواد دیگر کمتر مستعد است، اما عدم جریان کافی آب، دمای بالا یا رسوب‌گذاری می‌تواند به رشد بیوفیلم کمک کند. این موضوع بیشتر به کیفیت آب و سیستم نگهداری مربوط می‌شود تا جنس خود لوله، اما نکته‌ای است که باید در نگهداری سیستم‌های لوله‌کشی در نظر گرفته شود.

استانداردهای لازم برای لوله پلیکا آب آشامیدنی

برای تضمین ایمنی و کیفیت لوله‌های پلیکا در سیستم‌های آب آشامیدنی، رعایت و اخذ استانداردهای معتبر، حیاتی است. این استانداردها تعیین‌کننده مواد اولیه مجاز، فرآیند تولید، آزمون‌های کیفی و میزان مجاز رهاسازی هرگونه ماده از لوله به آب هستند.

• استانداردهای بین‌المللی (مانند NSF، ISO):

  • NSF/ANSI Standard 61 (Drinking Water System Components – Health Effects): این یکی از مهم‌ترین و شناخته‌شده‌ترین استانداردها در آمریکای شمالی و بسیاری از نقاط جهان است. گواهینامه NSF/ANSI 61 تأیید می‌کند که محصول مورد نظر (در اینجا لوله‌های PVC) هیچ ماده مضری را به آب آشامیدنی آزاد نمی‌کند. این استاندارد شامل آزمایشات سختگیرانه‌ای برای مهاجرت مواد شیمیایی به آب است و حضور این گواهینامه بر روی محصول، نشانه‌ای از کیفیت و ایمنی بسیار بالای آن است.

  • ISO (International Organization for Standardization): استانداردهای ISO مجموعه‌ای گسترده از استانداردهای بین‌المللی هستند. در زمینه لوله‌های پلاستیکی برای آب آشامیدنی، ISO 1452 (Plastics piping systems for water supply – Polyvinyl chloride (PVC-U)) مجموعه‌ای از مشخصات برای لوله‌ها و اتصالات PVC غیرپلاستی‌سایزر شده را تعیین می‌کند. این استانداردها بیشتر به خواص فیزیکی، مکانیکی و ابعادی لوله‌ها می‌پردازند، اما در بطن خود، کیفیت مواد اولیه را نیز در نظر می‌گیرند.

  • ASTM International: این سازمان نیز استانداردهای فنی برای مواد، محصولات، سیستم‌ها و خدمات منتشر می‌کند. برای لوله‌های PVC، استانداردهای ASTM مانند ASTM D1785 (Standard Specification for Poly(Vinyl Chloride) (PVC) Plastic Pipe, Schedules 40, 80, and 120) و ASTM D2241 (Standard Specification for Poly(Vinyl Chloride) (PVC) Pressure-Rated Pipe (SDR Series))، به مشخصات فنی و عملکردی لوله‌ها می‌پردازند.

• استانداردهای ملی (مانند استاندارد ملی ایران):

  • استاندارد ملی ایران (ISIRI): در ایران، مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران (ISIRI) مسئول تدوین و اجرای استانداردهای ملی است. برای لوله‌های PVC مورد استفاده در آب آشامیدنی، استانداردهایی مانند ISIRI 9117 (سیستم‌های لوله‌کشی پلاستیکی برای آبرسانی – پلی‌وینیل‌کلراید سخت (PVC-U) – مشخصات لوله‌ها) و ISIRI 6314 (مواد پلاستیکی – پلی وینیل کلراید (PVC) – مناسب برای تماس با مواد غذایی و آب آشامیدنی) وجود دارند. این استانداردها با الهام از استانداردهای بین‌المللی، مشخصات لازم برای ایمنی و عملکرد لوله‌ها را تضمین می‌کنند.

• اهمیت نشان استاندارد و گواهینامه‌ها:
  مهم‌ترین نکته برای مصرف‌کننده، وجود نشان استاندارد و گواهینامه‌های معتبر بر روی محصول است. لوله‌هایی که برای لوله‌کشی آب آشامیدنی استفاده می‌شوند، باید به وضوح دارای نشان استاندارد ملی (در ایران) و ترجیحاً گواهینامه‌های بین‌المللی مانند NSF باشند. این نشانه‌ها به معنای آن است که محصول مورد نظر تحت آزمون‌های کیفی دقیق قرار گرفته و مطابق با الزامات سلامتی و بهداشتی تولید شده است. خرید لوله‌های بدون نشان استاندارد یا از منابع نامعتبر، می‌تواند خطرات جدی برای سلامتی ایجاد کند. همیشه قبل از خرید، وجود این گواهینامه‌ها را بررسی کنید.

جدول مقایسه‌ لوله‌های رایج لوله‌کشی آب آشامیدنی

جمع‌بندی و نتیجه‌گیری: آیا لوله پلیکا برای آب آشامیدنی بی‌خطر است؟

در پایان این بررسی جامع، می‌توانیم به سوال اصلی مقاله به صورت شفاف پاسخ دهیم: بله، استفاده از لوله‌های پلیکا (uPVC) برای لوله‌کشی آب آشامیدنی، در صورتی که مطابق با استانداردهای معتبر ملی و بین‌المللی تولید و نصب شده باشند، بی‌خطر است و هیچ تهدید جدی برای سلامتی انسان به شمار نمی‌رود.

نگرانی‌هایی که در مورد آزاد شدن مواد شیمیایی یا سرطان‌زا بودن مطرح می‌شوند، عمدتاً به لوله‌های غیراستاندارد، استفاده نادرست از محصول (مثلاً برای آب گرم بسیار داغ)، یا اطلاعات نادرست و ناقص مربوط می‌شوند. صنعت تولید لوله‌های PVC، با پیشرفت‌های چشمگیر و رعایت پروتکل‌های سختگیرانه، محصولاتی را عرضه می‌کند که از نظر بهداشتی کاملاً ایمن هستند.

خلاصه نکات کلیدی:

• تفاوت uPVC و PVC: برای آب آشامیدنی، همیشه به دنبال لوله‌های uPVC باشید که فاقد نرم‌کننده و دارای سختی و پایداری لازم هستند.

• استانداردها، کلید اطمینان: وجود نشان استاندارد ملی (ISIRI) و گواهینامه‌های بین‌المللی مانند NSF/ANSI 61 بر روی لوله، حیاتی‌ترین فاکتور در تضمین سلامت و کیفیت محصول است.

• مزایای عملی: لوله‌های پلیکا مزایای قابل توجهی از جمله مقاومت در برابر خوردگی، نصب آسان، قیمت اقتصادی و عمر طولانی دارند.

• نصب و نگهداری صحیح: حتی بهترین لوله‌ها نیز در صورت نصب نادرست یا عدم محافظت در برابر نور خورشید و حرارت، دچار مشکل خواهند شد.

توصیه‌های پایانی برای انتخاب و استفاده ایمن از لوله‌های پلیکا:

1. همیشه از تولیدکنندگان معتبر و برندهای شناخته شده خرید کنید که دارای سابقه اثبات شده در تولید محصولات با کیفیت و استاندارد هستند.

2. برچسب و مشخصات فنی لوله را به دقت بررسی کنید. مطمئن شوید که نشان استاندارد ملی و گواهینامه‌های لازم برای آب آشامیدنی بر روی آن حک شده است.

3. برای نصب سیستم لوله‌کشی، حتماً از یک لوله‌کش ماهر و دارای تجربه استفاده کنید. نصب صحیح، به اندازه کیفیت لوله اهمیت دارد.

4. در صورت نیاز به لوله‌کشی آب گرم، از لوله‌های مخصوص و مقاوم در برابر حرارت بالا (مانند CPVC یا پنج لایه) استفاده کنید و از به کار بردن PVC معمولی برای این منظور خودداری نمایید.

با رعایت این اصول و آگاهی از واقعیت‌های علمی، می‌توانید با خیالی آسوده از سیستم لوله‌کشی آب آشامیدنی خود که از لوله‌های پلیکا ساخته شده است، بهره‌مند شوید و از آبی سالم و مطمئن لذت ببرید.

سوالات متداول درباره لوله پلیکا و آب آشامیدنی

در اینجا به برخی از سوالات رایج و مهم کاربران در مورد لوله‌های پلیکا و آب آشامیدنی پاسخ می‌دهیم:

• 1. آیا لوله پلیکا برای آب آشامیدنی ضرر دارد؟
  پاسخ: خیر، لوله‌های پلیکا (uPVC) که مطابق با استانداردهای ملی و بین‌المللی (مانند NSF/ANSI 61) برای آب آشامیدنی تولید و تأیید شده‌اند، برای سلامتی مضر نیستند. این لوله‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که هیچ ماده مضری را به آب آزاد نکنند. مشکلات سلامتی تنها در صورت استفاده از لوله‌های غیراستاندارد و نامرغوب یا نصب نادرست ممکن است به وجود آید.

• 2. آیا لوله پلیکا سرطان‌زا است؟
  پاسخ: خیر. در حالی که مونومر وینیل کلراید (ماده اولیه تولید PVC) سرطان‌زا است، فرآیند پلیمریزاسیون آن را به پلیمر پایدار و بی‌خطر PVC تبدیل می‌کند. لوله‌های PVC استاندارد، مقادیر بسیار ناچیزی از مونومر باقی‌مانده را آزاد می‌کنند که در محدوده ایمن سازمان‌های بهداشتی جهانی قرار دارد و هیچ خطر سرطان‌زایی اثبات شده‌ای برای سلامتی انسان ندارد.

• 3. مزایای لوله پلیکا چیست؟
  پاسخ: مزایای اصلی لوله‌های پلیکا شامل مقاومت بالا در برابر خوردگی، زنگ‌زدگی و مواد شیمیایی، نصب آسان و سریع، قیمت مناسب، عمر طولانی و سطح داخلی صاف برای جلوگیری از رسوب‌گذاری است.

• 4. معایب لوله پلیکا چیست؟
  پاسخ: معایب احتمالی شامل حساسیت به نور خورشید (UV) و حرارت بالا (برای آب گرم نامناسب)، احتمال آزاد شدن مواد شیمیایی (فقط در صورت عدم رعایت استانداردها)، و در موارد نادر، تأثیر موقتی بر طعم و بوی آب در لوله‌های جدید یا بی‌کیفیت است.

• 5. چگونه لوله پلیکا را نصب کنیم؟ (و آیا نیاز به نصاب حرفه‌ای است؟)
  پاسخ: نصب لوله پلیکا نسبتاً آسان است، اما برای تضمین آب‌بندی کامل و دوام سیستم، استفاده از چسب و پرایمر مناسب، تمیز کردن دقیق سطوح، برش صحیح و رعایت زمان خشک شدن چسب ضروری است. برای لوله‌کشی آب آشامیدنی، همیشه توصیه می‌شود نصب توسط یک نصاب ماهر و حرفه‌ای انجام شود تا از رعایت تمامی اصول فنی و جلوگیری از نشتی و مشکلات آتی اطمینان حاصل شود.

• 6. چه استانداردهایی برای لوله پلیکا آب آشامیدنی وجود دارد؟
  پاسخ: استانداردهای مهم شامل استاندارد ملی ایران (ISIRI 9117، ISIRI 6314) و استانداردهای بین‌المللی مانند NSF/ANSI 61 و ISO 1452 هستند. هنگام خرید، حتماً به وجود نشان استاندارد ملی و در صورت امکان، گواهینامه NSF بر روی محصول توجه کنید.

• 7. آیا لوله پلیکا برای آب گرم مناسب است؟
  پاسخ: لوله‌های پلیکا (uPVC) برای آب سرد و حداکثر تا دمای حدود 60 درجه سانتی‌گراد مناسب هستند. برای سیستم‌های آب گرم خانگی و لوله‌کشی شوفاژ، باید از لوله‌های مقاوم‌تر در برابر حرارت مانند CPVC یا لوله‌های پنج لایه (PEX-AL-PEX) استفاده شود.

• 8. تفاوت PVC و UPVC چیست؟
  پاسخ: PVC یک اصطلاح کلی‌تر برای پلی وینیل کلراید است. uPVC (Unplasticized PVC) نوعی از PVC است که در تولید آن از نرم‌کننده‌ها (پلاستی‌سایزرها) استفاده نمی‌شود. uPVC سخت‌تر، مقاوم‌تر و پایدارتر است و به همین دلیل برای لوله‌کشی آب آشامیدنی ایمن‌تر و مناسب‌تر است، زیرا خطر آزاد شدن مواد شیمیایی از آن بسیار کمتر است.