استاد بازنشسته دانشگاه کانازاوا ژاپن به تشریج تجربیات ژاپن در مدیریت بحران پرداخت.
به گزارش مجله سلامتی ایران، پروفسور ماساکتسو میاجیما در نشست تخصصی درس‌آموخته‌های مدیریت بحران ژاپن که با هدف انتقال تجربیات و اطلاعات تخصصی در مدیریت بحران در مرکز عملیات اضطراری شهر تهران برگزار شد به بررسی مدیریت بحران پس از زلزله و تجربه کشور ژاپن در راستای ارتقای تاب‌آوری زیرساخت‌های شهری پرداخت و با یادآوری مورد زلزله و سونامی رخ داده در سال ۲۰۱۱ گفت: سال ۲۰۱۱ یک سونامی بزرگ در شمال ژاپن رخ داد. بعد از وقوع سونامی گام‌های اولیه برای محافظت از زیرساخت‌ها برداشته شد و ارزیابی خسارت و پاسخ اولیه انجام گرفت. این زلزله ۹ ریشتری در حاشیه اقیانوس آرام رخ داد و شمار کشته‌های ناشی از وقوع زلزله و سونامی ناشی از آن به بیش از ۱۴ هزار نفر رسید و بر اثر وقوع آن نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما حادثه دید.
به گفته وی این زلزله حداکثر شتاب ثبت شده در جهان را داشت ، وقوع آن سه دقیقه طول کشید و در نتیجه این رخداد ساختمان‌های زیادی فرو ریخت و بر مناطق مسکونی تاثیر زیادی برجای گذاشت.
استاد بازنشسته دانشگاه کانازاوا ژاپن افزود: آب‌بندها خسارت دیدند و فروریختند، خاک جا به جا شد ، سیستم شریان‌های حیاتی چون آب و برق نیز خیلی خسارت دیدند.
میاجیما با بیان این نکته که برای پاسخ به آسیب‌های ناشی از وقوع چنین رخداد مرگباری باید برنامه آمادگی و استانداردها در همه سطوح پیشرفته باشد، گفت: بعد از وقوع سونامی در ژاپن، ارزیابی خسارت به سرعت انجام گرفت. اول باید نخاله‌ها جمع‌آوری می‌شد و این بر عهده دولت محلی بود. گام نخست نیز جمع‌آوری نخاله از جاده‌ها بود تا بتوانیم از ماشین‌آلات مختلف برای ورود به صحنه حادثه دیده استفاده کنیم.
وی در ادامه گفت: ما در تشکیلات پاسخ به بحران از نیروهای متخصصی استفاده می‌کنیم که کارشان پاسخ به بلایا در مقیاس بزرگ و ملی است. این نیروها در ارزیابی اولیه تا موارد گسترده‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرند و تجارب بسیار زیادی در پاسخ به بلایا دارند و هنگام وقوع حوادثی از این دست به مناطق آسیب دیده مراجعه می‌کنند.
این استاد بازنشسته دانشگاه یادآور شد: ساعات نخست بعد از بحران زمان طلایی است که چارچوب مشخص می‌شود و پاسخ‌های ابتدایی می‌تواند تحت تاثیر شدت زلزله و ابعاد آن تغییر کند. در نتیجه سازماندهی اولیه برای نیروهای موجود، فراخوان نیروهای ارشد دولتی و اشتراک‌گذاری اطلاعات و فعالسازی دفتر مرکزی ستاد مدیریت بحران در این ساعات واجد اهمیت است. پس از آن نیز استفاده از تجهیزات، اعزام نیروها، مستندسازی و ثبت اطلاعات اهمیت دارد.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: بعد از ۲۴ ساعت باید تیم‌های پاسخ بهترین عملکرد را داشته باشند. هفته نخست بعد از بحران نیز فاز اضطراری است که برنامه‌های بازسازی آغاز می‌شود و درباره اقدامات اضطراری و اقدامات اصولی هم تصمیم‌گیری می‌شود.
میاجیما سپس به تشریح دیگر اقدامات فاز پاسخ، نحوه استفاده از سامانه هشدار سریع زلزله و سامانه تخمین خسارت اولیه پرداخت و به صورت موردی تجربه بیمارستان‌ها در هنگام وقوع زلزله و سونامی را مورد بررسی قرار داد.
در همین زمینه بخوانید:
ضرورت بهره‌گیری از تجربیات جهانی در مدیریت بحران
این استاد دانشگاه با بیان این نکته که حفظ تجهیزات بیمارستانی برای نجات جان افراد خیلی مهم است، گفت: مشکلات اصلی رخ داده باعث می‌شود تجهیزات ضروری مثل آب و برق خسارت بینند. گاهی اوقات سیستم جایگزین نداریم و به همین دلیل خسارات افزایش پیدا می‌کند.
به گفته وی توجه به موضوعاتی کمبود نیرو در هنگام وقوع بحران، مسدود شدن مسیرهای ارتباطی و نداشتن دستورالعمل برای زمان وقوع بحران در بیمارستان‌ها از اهمیت فراوانی برخوردار است که باید به آنها توجه کرد.
انتهای پیام