مجله سلامتی ایران/خوزستان ۱۶ آذر ماه ۱۳۳۲ یادآور شجاعت، آزادی‌خواهی و استقلال دانشجویان است؛ همزمان با مطرح شدن ورود ریچارد نیکسون معاون رئیس جمهور وقت ایالت متحده آمریکا به تهران و از سرگیری روابط ایران با انگلیس، ناآرامی‌هایی در دانشگاه تهران صورت گرفت که در جریان آن دولت وقت پهلوی، برای پیشگیری از هرگونه اعتراضی، اقدام به سرکوب دانشجویان و اعزام سربازان و نیروهای ویژه به دانشگاه کرد.
در جریان این اعتراضات و سرکوب‌ها، سه تن از دانشجویان، احمد قندچی، آذر شریعت رضوی و مصطفی بزرگ‌نیا به شهادت رسیدند. از این رو، ۱۶ آذر توسط کنفدراسیون دانشجویان ایرانی خارج از کشور که مرکز اجتماع و مباحثه مخالفان حکومت پهلوی در خارج از ایران بود، روز دانشجو نامیده شد.
به گزارش مجله سلامتی ایران، وقایع ۱۶ آذرماه ۱۳۳۲ آغازی بر شکل گرفتن تشکل‌های دانشجویی، روحیه آزادی‌خواهی، عدالت‌طلبی و استقلال بین دانشجویان و دانشگاه شد و تا امروز نیز ادامه دارد. از این رو، دانشگاه همواره دیده‌بان جامعه و محلی برای شکل‌گیری اندیشه است.
به این مناسبت پای صحبت دانشجویان رشته‌های مختلف دانشگاه شهید چمران اهواز نشستیم تا درباره “دانشجو بودن” بگویند.
آغاز نقش‌پذیری دانشجو از کلاس درس
فردین، دانشجوی کارشناسی حقوق در گفت‌وگو با مجله سلامتی ایران، در خصوص نقش دانشجویان در دانشگاه و جامعه گفت: اول از همه باید در نظر داشته باشیم که هرکدام از ما می‌تواند نماینده دانشگاه و رشته تحصیلی خود باشد و با تکیه بر این دیدگاه، می‌توانیم نقش فعال و موثری در جامعه داشته باشیم.
وی ادامه داد: البته این نقش از کلاس درس آغاز می‌شود و تا دانشگاه و محیط جامعه ادامه پیدا می‌کند. طبیعتاً میزان اثرگذاری ما با میزان مسئولیتی که بر عهده می‌گیریم رابطه مستقیم دارد و هر قدر مسئولیت‌های مهم‌تری داشته باشیم نقش فعال‌تری نیز خواهیم داشت
فعالیت تشکل‌ها دید کوتاه مدت دارند
این دانشجو در خصوص فعالیت تشکل‌های دانشجویی عنوان کرد: گرچه تشکل‌های دانشجویی متعددی در دانشگاه حضور دارند که هر کدام به نوبه‌خود زحمت می‌کشند و تلاش می‌کنند اما متاسفانه این فعالیت‌ها غالباً یک دید کوتاه مدت دارند و به ندرت برنامه‌هایی را می‌بینیم که اهداف بلند مدت را دنبال می‌کنند.
تقلیل سطح دغدغه دانشجویان در سال‌های گذشته
فردین گفت: علاوه بر این، سطح دغدغه تشکل‌های دانشجویی در سال‌های اخیر تقلیل پیدا کرده است در حالی که دانشجویان به عنوان قشر پیشرو و نخبه جامعه باید سطح دغدغه و توقع خود را مطابق جایگاه خودشان در نظر بگیرند و در جهت ایجاد یک فضای فرهنگی و سیاسی مبتنی بر علم تلاش کنند.
این دانشجو افزود: فضای دانشگاه برای من به عنوان یک فعال دانشجویی که حدود سه سال در انجمن‌های علمی فعالیت کردم، نه صرفاً محلی برای حضور در کلاس درس، بلکه بستری برای انجام فعالیت‌های علمی و برنامه‌های فرهنگی است و تا حد زیادی انتظارات فرهنگی و علمی دانشگاه به واسطه فعالان دانشجویی برآورده می‌شود اما متاسفانه در زمینه فعالیت‌های صنفی این اتفاق نیفتاده است؛ به گونه‌ای که مدت زیادی است که اساساً شورای صنفی در دانشگاه ما وجود ندارد و مطالبه‌گری‌های بی‌نظم و پراکنده نیز چندان راه به جایی نمی‌برد.
وی ادامه داد: حضور فعال و پرثمر دانشجویان در تصمیم‌گیری‌های اساسی سیاسی، علمی و فرهنگی و فراهم کردن بستری که دانشجو در دانشگاه، علاوه بر یادگیری دروس مرتبط با رشته تحصیلی، تجارب و مهارت‌های لازم برای زندگی را نیز کسب کند و از مسیر دانشجویی خود مطمئن باشد، از مطالبات دانشجویان است.
در اداره دانشگاه باید رویکرد نو و جدیدی اتخاذ شود
این دانشجو با اشاره به انتظارات خود از دانشگاه، گفت: انتظار می‌رود مسئولان دانشگاه رویکرد نو و جدیدی در اداره دانشگاه اتخاذ کنند زیرا مقتضیات زمانه تغییر کرده است. همچنین فرصتی فراهم کنند تا بخشی از آموزش به خارج از محیط دانشگاه انتقال پیدا کند یعنی با انجام هماهنگی‌هایی، فرصت کارآموزی پرثمری به همه دانشجویان داده شود.
تبعیض میان تشکل‌ها
غزال دانشجوی زمین‌شناسی نیز به خبرنگار مجله سلامتی ایران گفت: دانشجو یکی از ارکان مهم و اثرگذار جامعه است که متاسفانه از اهمیت زیادی برخوردار نشده است اما تمامی دانشجویان سعی بر نقض این موضوع دارند و خودشان در مجامع علمی فرهنگی اجتماعی با فعالیت‌های گوناگون سعی در نقش‌آفرینی بسیار دارند. تا به امروز عملکرد نقش‌آفرینی و بسترهای اثرگذاری قابل قبولی نسبت به گذشته برای ما فراهم شده و نسبتاً خودم را تاثیرگذار می‌دانم.
وی درباره فعالیت‌های فرهنگی و تشکیلاتی در دانشگاه خود، عنوان کرد: به علت کمبود بودجه‌های تصویبی و به نظر من ناکارآمدی مدیریت، ارزیابی من قابل قبول نیست. به تشکل‌های سیاست‌محور دانشگاه، اهمیت و بودجه‌ی بسیار کلانی داده شده است و به عبارتی تبعیض قائل می‌شوند. در حوزه فعالیت‌های فرهنگی متاسفانه دانشجویان فعال با کمترین امکانات سعی در محقق کردن برنامه دارند که بعضی از برنامه‌ها هم توسط دانشگاه لغو می‌شوند.
این دانشجو با اشاره به دغدغه‌های خود گفت: کار مرتبط با رشته و با حقوق مناسب، برای ادامه زندگی از دغدغه‌های من دانشجو است.
دانشگاه برای رفاه بیشتر دانشجویان تلاش کند
شکیلا دانشجوی زمین‌شناسی نیز در گفت‌وگو با مجله سلامتی ایران گفت: خوشبختانه دانشجویان توانسته‌اند در این مدت نقش بسزایی در بسترهای اثرگذار دانشگاه ایفا کنند و من نیز به نوبه خود اثرگذاری خوبی داشته‌ام. درخواست بهتر شدن شرایط دانشجویان و ایجاد موقعیت برای کسب و کار و پیشرفت در جامعه دارم و امیدوارم دانشگاه برای رفاه بیشتر دانشجویان تلاش کند.
لزوم دادن حق نظر به دانشجویان
محمد دانشجوی دیگر این دانشگاه گفت: به عنوان یک دانشجو، خود را در جامعه دانشگاهی و فراتر از آن اثرگذار می‌دانم. از طریق شرکت در گروه‌های تحقیقاتی، سمینارها و کنفرانس‌های علمی، تبادل نظر با همکاران و استفاده از تجربیات شخصی، سعی می‌کنم به ارتقای دانش‌مندی خود و دیگران کمک کنم. هم چنین ایجاد فضای مطالعاتی متقابل با دیگر دانشجویان، برقراری ارتباطات موثر و همکاری‌های تیمی، باعث موفقیت و رشد دانشجو می‌شود.
وی با اشاره به وضعیت فرهنگی و علمی دانشگاه عنوان کرد: برای ارزیابی فضای علمی فرهنگی و سیاسی دانشگاه، می‌توانم به چندین نکته اشاره کنم. اولاً، وجود دسترسی مناسب و آزاد به منابع علمی و فرهنگی را می‌توان به عنوان یک معیار مهم در نظر گرفت.
وی گفت: دانشجویان باید بتوانند به راحتی به کتابخانه‌ها، تجهیزات پژوهشی و دیگر منابع مورد نیاز خود دسترسی پیدا کنند. هم چنین، تنوع مطالعاتی و فرهنگی در دانشگاه از اهمیت بسیاری برخوردار است. ایجاد فضای جامعه‌محور و بازتابی از دیدگاه‌ها و پیشنهادات دانشجویان نیز می‌تواند از معیارهای دیگری باشد که فضای علمی را ارزیابی می‌کند.
این دانشجو عنوان کرد: در نظر گرفتن حق تعبیر و نظر دانشجویان در تصمیم‌گیری‌های سیاسی و مدیریتی نیز نقش مهمی در این ارزیابی دارد.
وی ادامه داد: دانشگاه و دانشجو بودن به من فرصت بزرگی برای رشد فرهنگی و تشکیل دیدگاه‌های سیاسی، اجتماعی و علمی داده است. امکان آشنایی با استادان و فرهیختگان بزرگ و نظرات متنوع در رشته تحصیلی و مشارکت در فعالیت‌های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی دانشگاه، به من فرصتی برای درک بهتر مسائل اجتماعی و پاسخگویی به آن‌ها داده است.
این دانشجو ادامه داد: بزرگترین دغدغه من به عنوان یک دانشجو، توانایی بهره‌برداری کامل از امکانات دانشگاه است. دانشگاه محیطی است که تمامی منابع و فرصت‌های لازم برای رشد و یادگیری را دارد اما یکی از نگرانی‌های من این است که آیا من به طور کامل از این فرصت‌ها استفاده کرده‌ام؟ آیا توانسته‌ام از دروس، فعالیت‌های فرهنگی و برنامه‌های‌جانبی و … به نحوی که به رشد و توسعه شخصی من کمک کند بهره‌برداری کنم؟ آیا اطلاع‌رسانی از چنین برنامه‌هایی به درستی انجام شده است که یک دانشجو مطلع شود؟
وی ادامه داد: اهمیت دادن به یک آموزش با کیفیت و عمیق در تمامی رشته‌های تحصیلی بسیار مهم است؛ دانشجویان با توجه به زمان‌بندی کلاس‌های درس قادر به استخدام شدن در مراکز دولتی و غیردولتی نیستند و به این دلیل اگر تدبیری برای درآمدزایی دانشجویان اندیشیده شود، کار خوبی است.
دانشجو، نبض تپنده دانشگاه و جامعه
رضا دانشجوی مهندسی شیمی نیز به مجله سلامتی ایران گفت: دانشجو نبض تپنده دانشگاه و جامعه است. جامعه خوب، جامعه‌ای است که در آن دانشجو دیده و شنیده می‌شود. من به عنوان دانشجو حرف برای گفتن بسیار دارم و دنبال فرصتی برای نشان دادن توانمندی و توانایی خود هستم، اگر فرصتی باشد تلاش می‌کنم که به بهترین نحو توانایی‌خود را نشان دهم.
وی ادامه داد: فضای علمی، فرهنگی و سیاسی دانشگاه از اعضای فعالی تشکیل شده که نقش پررنگی در شکوفایی دانشگاه دارند و می‌توانند درخشان‌تر ظاهر شوند، به شرط اینکه حمایت‌هایی شایسته شود.
انتظار دارم دانشگاه صدایم را بشنود
این دانشجو بیان کرد: انتظاری که از دانشگاه داشتم این بود که صدای مرا به عنوان یک دانشجوی فعال که می‌خواهد از نظر علمی، اجتماعی و فرهنگی رشد و پیشرفت کند، بشنود. همچنین مشکلات را ببیند و در برطرف کردن موضوعاتی که مانع رشد دانشجویان می‌شود، تلاش کند.
رضا با اشاره به دغدغه فعلی خود گفت: آینده شغلی و بازارکار دانشجوها را بزرگترین دغدغه برای خود می دانم چون اکثر دانشجویان با یک هدف مشخص وارد دانشگاه می‌شوند و این راه سخت را سپری می‌کنند و لایق داشتن شغلی مناسب هستند.
مسئولان ارتباط بیشتری با دانشجویان داشته باشند
این دانشجو در پایان یادآور شد: از مسئولان درخواست می‌کنم با دانشجو ارتباط بیشتری برقرار کنند و زمینه‌ساز رشد شوند؛ دانشجو آینده هر مملکتی است و باید بیشتر از این به آن‌ها اهمیت داد. دانشجو پر از ایده، طرح و شور و هیجان است و اگر فضای مناسبی مهیا شود می‌تواند باعث رشد و شکوفایی دانشگاه‌ها شود و در نتیجه می‌تواند زمینه‌ساز رشد و پویایی کشور شود.
دانشجو با قدرت گفتمان می‌تواند مطالبه‌گر باشد
سمیر دانشجوی دکتری نیز به مجله سلامتی ایران گفت: ملاک تاثیرگذاری دانشجو در جامعه، فردی و اجتماعی است؛ دانشجویان شاغل، علاوه بر محیط دانشگاه قطعاً روی محیط کار نیز تاثیرگذار هستند. شاخص اصلی دانشجو بودن این است که به شرایط جامعه خود آگاه و مطالبه‌گر باشد.
وی ادامه داد: دانشگاه نبض جامعه است چون اکثر قشر فرهیخته و روشنفکر در دانشگاه هستند؛ طبیعتاً جامعه نیز از دانشگاه انتظار دارد که به مشکلات جامعه بپردازد و راه حل دهد. دانشگاه و دانشجو وقتی جایگاه خود را پیدا می‌کند که بتواند راه حل قابل دستیابی و اجرا ارائه دهد.
این دانشجو بیان کرد: آلودگی هوا، آب و مساله فاضلاب چالش‌های خوزستان هستند و هر دانشجو با توجه به قدرت گفتمانی خود می‌تواند مطالبه‌گر باشد و با توجه به رشته تحصیلی، راهکاری‌های علمی و عملی ارائه دهد. حمل و نقل عمومی یکی دیگر از مشکلات اهواز است که در آن خوب عمل نشده است و یا مشکل آب‌های سطحی، نیاز به راهکار دارد و دانشجو می‌تواند کمک‌کننده باشد.
وی ادامه داد: البته مطالبات باید در قالب و چارچوب قانون باشد. دانشجوی خنثی نقشی در جامعه ندارد و به درد جامعه نمی‌خورد و مهمترین نیروی محرکه کشور، نیروی جوان دانشگاهی است.
این دانشجو در پایان گفت: نقش تشکل‌های دانشجویی و مشارکت دادن دانشجویان در تصمیم‌سازی دانشگاه دیده نمی‌شود. انتظار می‌رود دانشجویان در تصمیم‌گیری‌ها مشارکت داده شوند.
دغدغه دانشجویان، در طیفی از فعالیت‌های صنفی و آموزشی و فرهنگی در دانشگاه تا آینده کاری و داشتن نقش تاثیرگذار در جامعه، گسترده است و رسیدگی مسئولان دانشگاهی و دولتی به این گستره از انتظارات بحق و بجا و برآوردن نیازهای دانشجویان، تضمین‌کننده آینده جامعه و کشور خواهد بود.
گزارش از: فاطمه سعدیان، خبرنگار مجله سلامتی ایران
انتهای پیام