مقایسه مقطع زمانی انتخاب دبیر جشنواره تجسمی در دوره های مختلف از فرصت کم باقی مانده برای انتخاب نهایی حکایت دارد؛ با این حال اگر این پروسه در نهایت به جذب حداکثری هنرمندان و به ویژه حرفه ای ها بیانجامد در نهایت قابل پذیرش خواهد بود.
در شرایطی که انتظار می رفت در فرصت کم باقی مانده از سوی معاون هنریِ سابق و همراهان او تصمیمی در حوزه برگزاری هفدهمین جشنواره تجسمی فجر گرفته نشود اما انتخاب شورای سیاست گذاری هفدهمین جشنواره تجسمی فجر صورت گرفت و البته انتخاب دبیر جشنواره به بعد از انتصاب معاون هنری فعلی موکول شد؛ تصمیمی که با توجیهی همراه بود مبنی بر اینکه با توجه به فشردگی امور و فرصت اندک باقی مانده تا آغاز هفدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر امکان درنگ بیشتر وجود نداشته است.
به گزارش مجله سلامتی ایران عقربه های ساعت در گردش و زمان به سرعت در گذر است و زمان نسبتا کوتاهی تا بهمن ماه و موعد برگزاری هفدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر باقی مانده است؛ حالا اگر چه هفدهمین جشنواره تجسمی فجر به دلیل پیچ و خم پروسه انتصاب معاون هنری از حیث زمان از جشنواره های چند دوره قبل عقب افتاده اما باید دید نادره رضایی ـ این زنِ به نظر مصمم در منصب معاونت ـ در برگزاری جشنواره تجسمی فجر به چالش خواهد افتاد یا خیر.
به نظر می رسد برای جبران زمانِ از دست رفته نمی توان انگشت اتهام را به سوی شخص یا نهاد مشخصی گرفت. اگرچه برای آغاز برنامه ریزی جهت برگزاری جشنواره فجر کمی دیر شده است اما برپایی این جشنواره گسترده نیاز به هماهنگی میان اعضا دارد؛ معاون هنری مدیرکل تجسمی شورای سیاست گذاری دبیر جشنواره و … . با در نظر گرفتن این الزام انتخاب شورای سیاست گذاری جشنواره فجر پیش از انتصاب معاون هنری می تواند هماهنگی را سخت تر اختلاف نظرها را بیشتر و به همین سبب جبران زمان از دست رفته را دشوارتر کند.
در این شرایط باید دید که توافق بر سر شرایط برگزاری جشنواره تجسمی فجر از نظر معاون هنری دبیری که هنوز نامش اعلام نشده و این شورای سیاست گذاری از پیش تعیین شده چگونه پیش خواهد رفت. آیا معاونِ هنری جدید با اعضای شورای سیاست گذاری موافقت دارد؟ آیا رویکردی که شورای سیاست گذاری تاکنون در پیش داشته مورد قبول او واقع می شود یا رویکرد جدیدی در پِی گرفته خواهد شد؟ باید دید که حالا معاون هنری جدید وزارت فرهنگ و ارشاد با رویکرد اعضای شورای سیاست گذاری که در انتصاب آنها نقشی نداشته است چگونه باقی مانده مسیر را طی خواهد کرد. آیا به لحاظ قانونی این شرایط برای او امکان پذیر است که دست به تغییر انتخاب های قبلی بزند؟ یا به قول معروف «کاری است که شده!»
حرفه ای های هنر تجسمی غایب اند!
با وجود شرایطی که پیش روی برگزاری جشنواره فجر است اگر این پروسه به جذب حداکثری هنرمندان حرفه ای هنرهای تجسمی بیانجامد در نهایت قابل پذیرش خواهد بود. شاید این جشنواره برخلاف زمان از دست رفته اش بار دیگر تا حد قابل قبولی دل هنرمندان حرفه ای تجسمی و نام داران این عرصه را به دست آورد.
حالا که در سال های گذشته بخشی از هنرمندان کاربلد از جشنواره هنرهای تجسمی فجر فاصله گرفتند نزدیک شدن جشنواره فجر از حیث محتوا و کیفیت به بدنه حرفه ای هدفی مهم تلقی می شود. هنرهای تجسمی و به همین سبب جشنواره مرتبط به آن دارای پیچیدگی های بسیار است. این جشنواره باید مطابق با ظرافت روح هنرمندان برنامه ریزی شود. این کار برای جامعه ای که بخش قابل توجهی از آنها در سال های گذشته در بهترین حالت جشنواره تجسمی فجر را نادیده گرفته و در حالت های دیگر نسبت به آن موضع گیری کرده یا از آن رو برگردانده است به نظر آسان نمی رسد و پیچیدگی برگزاری این جشنواره تجسمی ایجاب می کرد که معاون هنری به منظور تعامل بهتر بتواند با دست بازتری شورای سیاست گذاری آن را انتخاب کند.
جلب نظر هنرمندان بخش مهم تر ماجراست
این جامعه گسترده دارای ظرافت های خاص خود است. هنرمندانش بیش از سایر رشته های هنری و تنوعش به مراتب بیش تر است. در دوره شانزدهم جشنواره هنرهای تجسمی فجر در دو بخش رقابتی ـ طوبای زرین ـ و بخش های غیررقابتی برگزار شد. بخش رقابتی دارای هفت زیر مجموعه ـ زیربخش های آزاد موضوعی (قله ها) تجسم هنر طراحی فرهنگ محور فیلم های مستند هنرهای تجسمی ناشران کتاب های تجسمی و علمی (دانش هنرهای تجسمی) ـ و بخش غیر رقابتی ـ بازار هنرهای تجسمی مفاخر هنرهای تجسمی آینه در آینه کاتبان سوره حمد دیوارنگاری شهری و پوسترهای فجر(محیطی) ـ نیز دارای شش زیرمجموعه بود. تمامی این دو بخش نیز خود ذیل ۱۰ رشته هنری شامل طراحی و نقاشی طراحی گرافیک (پوستر) تصویرسازی عکاسی خوشنویسی (نستعلیق شکسته نستعلیق نسخ ثلث نقاشیخط) نگارگری (نقاشی ایرانی گل و مرغ تذهیب تشعیر) کارتون و کاریکاتور (موضوعی و چهره) مجسمه سازی سرامیک و آبگینه هنری و رسانه های هنری جدید بود. همین موضوع نشان دهنده گستردگی این جشنواره هنری و حساسیت های پیرامون آن است.
از سوی دیگر هنرمندان تجسمی نسبت به هنرمندان سایر عرصه ها مستقل تر و نیازشان هم به بخش دولتی کمتر است؛ به همین سبب برای جلب نظر و استفاده از ظرفیت هنرمندان حرفه ای این عرصه باید آن ها را به خوبی دید و صدایشان را شنید و با توجه به همین امر مهم تر از تاخیر در برنامه ریزی برای برگزاری جشنواره جلب نظر هنرمندان است؛ جشنواره ای که بیشترین مخاطبان را به دلیل گستردگی جامعه هنرهای تجسمی دارد اما به نظر می رسد در سال های اخیر از استقبال متناسبی برخوردار نبوده است.
انتهای پیام