با انواع قرص های شل کننده عضلات و عوارض آنها آشنا شوید

گرفتگی عضلات از دردهای شایعی است که در اثر انقباض عضلات و ماهیچه ها به صورت غیر ارادی رخ می دهد و گاهی با درد بسیاری همراه است. علاوه بر فیزیوتراپی کمر، گردن و… که به صورت تخصصی تلاش می‌کنند تا با استفاده از روش‌های مختلف گرفتگی عضلات در اندام‌های بدن شما را رفع کنند؛ یکی از روش های رایج رهایی از درد گرفتگی و اسپاسم عضلات، استفاده از قرص شل کننده عضلات است. اگر گرفتگی عضلات پا، امانتان بریده است و این سوال برایتان پیش آمده که قویترین قرص شل کننده عضلات پا کدام قرص است؟ پیشنهاد می کنیم تا انتها همراه ما باشید.

کدام عضلات دچار گرفتگی می شوند؟

گرفتگی عضلات معمولا در اثر حرکت ناگهانی رخ می دهد. البته دلایل دیگری هم می تواند منجر به گرفتگی عضلانی شود که از جمله آن ها می توان به افزایش سن، چاقی، دیابت و خستگی عضله ها اشاره کرد. همچنین این اتفاق عموما برای ورزشکاران پس از تمرین پیش می‌آید که دلیل عمده آن هم عدم توجه ورزشکاران به اهمیت گرم کردن بدن قبل از ورزش و یا سرد کردن پس از آن است.

همچنین پیش از اینکه به دنبال رفع گرفتگی عضلات باشید، مهم است که علت این اتفاق را بیابید. در خیلی از موارد باید به دنبال پاسخ این سوال باشید که کمبود کدام ویتامین در بدن شما موجب گرفتگی عضلاتتان شده است؟ برای یافتن جواب بهتر است که به پزشک مراجعه نموده و آزمایش‌های لازم را انجام دهید. این اتفاق بیشتر در عضلات گردن، شانه، کمر و پا، شایع است.

درد عضلانی به دو شکل مختلف نمایان می شود، شامل:

اسپاسم :به گرفتگی ناگهانی عضلات و ماهیچه ها، اسپاسم گفته می شود.

اسپاستیسیته :به گرفتگی دائمی عضلات که سفتی و خشکی عضله را در پی دارد، اسپاستیسیته می گویند.

انواع قرص شل کننده عضلانی در چند دسته قرار می‌گیرند

شل کننده‌های عضلانی دو دسته از داروها را شامل می‌شوند:

دسته اول: داروهای ضد اسپاسمی که از طریق سیستم عصبی مرکزی به رفع گرفتگی عضلانی کمک می‌کنند. آن‌ها مانع انتقال نورون‌ها در مغز می‌شوند.

دسته دوم: ضد اسپاسم‌هایی که به طور مستقیم بر نخاع یا ماهیچه‌های اسکلتی با هدف بهبود سفتی و اسپاسم عضلانی تاثیر می‌گذارند.

داروهای ضد اسپاسم و ضد اسپاسم علائم و عوارض متفاوتی دارند. از آنجایی که‌این داروها عملکرد متفاوتی دارند فرد هرگز نباید آن‌ها را به جای یکدیگر استفاده کند یا یک نوع دیگر را جایگزین کند. البته باید اشاره کنیم که استفاده از کمربند پلاتینر اصل به عنوان روشی بدون خطر برای رفع اسپاسم در این ناحیه بسیار عالی است. این کمربند با داشتن سه تکنولوژی اولتراسوند، اینفرارد و کلاک پالس به راحتی هر گونه گرفتگر در کمر باشد را درمان می‌کند.

شرایط ایجاد اسپاسم عضلانی

دلایل اسپاسم عضلانی متعدد است. برای مثال ممکن است شما در حین انجام کار سنگین یا فعالیت های ورزشی دچار گرفتگی عضلات شوید. یکی از شایع ترین گرفتگی عضلات مربوط به ناحیه سیاتیک است. این درد هنگامی ایجاد می شود که در اثر دیسک کمر یا تنگی کانال نخاعی فشاری به ریشه عصب سیاتیک وارد شود. تا زمانی که فشار بر روی عصب وجود داشته باشد، جریان های الکتریکی ممتد در داخل عصب ادامه پیدا خواهد کرد.

این جریان های الکتریکی مرتباً به عضله ای که آن عصب را دریافت می کند فرستاده شده و در نتیجه عضله دچار انقباض ناگهانی و غیر ارادی خواهد شد. این انقباض خود را به صورت سفت شدن عضله نشان می دهد. به این  حالت اسپاسم عضلانی می گویند. پس به زبان ساده تر، اسپاسم‌ عضلانی یا گرفتگی‌ های عضلات، ناشی از انقباض‌ های ناگهانی و غیر ارادی یک ماهیچه یا گروهی از ماهیچه‌ ها خواهد بود. اسپاسم های عضلانی معمولا فشار کم بر روی عصب هستند. زمانی که این فشارها شدید شود، به فلج عصبی منجر خواهد شد. کشیدگی بیش از حد ماهیچه ها نیز می تواند منجر به اسپاسم شود. بیماری‌ هایی نظیر فیبرومیالژیا که نوعی سندروم درد اسکلتی ـ عضلانی مزمن است، گردن ‌درد و کمر درد اسپاسم های عضلانی را ایجاد خواهند کرد.

آیا مصرف طولانی مدت قرص شل کننده عضلات ایمن است؟

به‌طور کلی مصرف قرص‌های شل کننده عضلات درصورتیکه تحت نظر پزشک صورت گیرد، ایمن است؛ اما برخی از قرص‌های شل کننده عضلات ممکن است عوارض جانبی، تداخل با داروهای دیگر یا شرایط پزشکی خاصی داشته باشند. به عنوان مثال، مصرف بلند مدت یا استفاده نادرست از برخی از این داروها مثل دیازپام و کاریسوپرودل ممکن است باعث اعتیاد شود. همچنین، برخی از قرص‌های شل کننده عضلات ممکن است با داروهای دیگر تداخل داشته باشند. بهتر است هرگز خودسرانه و بدون مشورت پزشک قرص‌های شل کننده عضلات مصرف نکنید. پزشک شما می‌تواند با توجه به وضعیت سلامت، تاریخچه پزشکی، و داروهای دیگری که ممکن است مصرف کنید، یک راهنمای مصرف مناسب ارائه دهد. همچنین، اگر در گذشته به هر نوع حساسیت یا عوارض ناخواسته نسبت به داروهایی از جمله شل کننده عضلات دچار شده‌اید.، حتماً به پزشک اطلاع دهید.

عوارض جانبی قرص‌های شل کننده عضلات چیست؟

اطلاعات زیر یک راهنمای عمومی در مورد عوارض جانبی قرص‌های شل کننده عضلات می‌باشد و عوارض جانبی احتمالی ممکن است بر اساس نوع دارو و وضعیت هر فرد متفاوت باشد. همواره بهتر است به اطلاعات و دستورات دقیق درباره هر دارو و همچنین دستورالعمل‌های ارائه شده توسط پزشک خود توجه کنید. عوارض جانبی احتمالی عبارتنداز:

خواب‌آلودگی: خواب‌آلودگی یکی از عوارض شائع است که ممکن است به دلیل تأثیر مستقیم بر سیستم عصبی اتفاق بیفتد.

سرگیجه: مصرف قرص‌های شل کننده عضلات می‌تواند باعث سرگیجه شود.

ضعف عضلات: برخی از افراد ممکن است احساس ضعف در عضلات کنند.

تاری دید: برخی از افراد ممکن است تاری دید یا مشکلات بینایی را تجربه کنند.

تاثیر بر عملکرد روانی: ممکن است برخی از افراد اختلال در عملکرد روانی مانند افزایش خواب‌آلودگی یا کاهش تمرکز را تجربه کنند.

تاثیر بر سیستم گوارشی: مصرف مداوم ممکن است تأثیرات جانبی مثل تهوع یا مشکلات گوارشی داشته باشد.

همواره بهتر است هرگونه تغییر در علائم یا عوارض پس از مصرف دارو را به پزشک خود گزارش دهید.

درصورت دیدن چه عوارضی به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورت مواجهه با هر یک از علائم یا عوارض زیر پس از مصرف قرص‌های شل‌کننده عضلات، به پزشک خود مراجعه کنید: آلرژی: اگر به هر نوع از داروهای شل‌کننده عضلات حساسیت دارید (آلرژی) و علائمی مانند خارش، قرمزی، تورم صورت یا زبان، یا دشواری در تنفس داشته باشید. تغییرات در دید: اگر تغییرات در دید خود از جمله تاری دید، دوبینی یا دیگر مشکلات بینایی را تجربه کنید.

آریتمی قلب:اگر ضربان قلب شما غیرعادی شده است یا به هر نحوی حس می‌کنید که قلب شما نادرست کار می‌کند.

تشنج‌ها یا لرز: اگر تشنج‌ها، لرز، یا هر نوع اختلال عصبی دیگر رخ دهد.

ضعف شدید یا فلج:اگر ضعف عضلات شدید یا فلج شدن را تجربه ‌کنید.

تهوع یا استفراغ: اگر تهوع یا استفراغ شدید اتفاق بیفتد.

تنفس نامناسب: اگر تغییرات در الگوی تنفس (بیش از حد یا کم‌تر از حد) مشاهده شود. هرگاه علائم ناخوشایندی پس از مصرف دارو به وجود بیاید، بهتر است سریعاً با پزشک خود تماس بگیرید. همچنین، در صورتی که احساس کنید وضعیت شما فوراً نیاز به مراجعه به اورژانس دارد، تأخیر نکنید و به تیم درمانی اطلاع دهید.

داروهای بدون برچسب برای اسپاسم

پزشکان می توانند از داروهای خاصی برای درمان اسپاستیک استفاده کنند، حتی زمانی که داروها برای این منظور توسط انجمن غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تایید نشده باشند. داروهای زیر در واقع شل کننده عضلانی نیستند، اما همچنان می توانند به تسکین علائم اسپاسم کمک کنند.

بنزودیازپین ها

بنزودیازپین ها مسکن هایی هستند که می توانند به تسكين عضلات کمک کنند. آنها با افزایش اثرات انتقال دهنده های عصبی خاص( مواد شیمیایی هستند که پیام ها را بین سلول های مغز شما منتقل می کنند)کار می کنند. نمونه هایی از بنزودیازپین ها عبارتند از:

لورازپام (آتیوان)

آلپرازولام (زاناکس)

کلونازپام (کلونوپین)

عوارض جانبی بنزودیازپین ها می تواند شامل خواب آلودگی و مشکلات تعادل و حافظه باشد. این داروها همچنین می توانند باعث ایجاد عادت شوند.

کلونیدین

تصور می شود که کلونیدین (Kapvay) با جلوگیری از ارسال سیگنال های درد توسط اعصاب به مغز یا ایجاد یک اثر آرام بخش، کار می کند. کلونیدین نباید با سایر شل کننده های عضلانی استفاده شود. مصرف آن با داروهای مشابه خطر عوارض جانبی را افزایش می دهد. به عنوان مثال، مصرف کلونیدین با تیزانیدین می تواند باعث كاهش فشار خون شود.

گاباپنتین

گاباپنتین (نورونتین) یک داروی ضد تشنج است که معمولاً برای تسکین تشنج استفاده می شود. نحوه عملکرد گاباپنتین برای تسکین اسپاستیسیتی عضلانی کاملاً مشخص نیست. گاباپنتین در نسخه های نام تجاری و عمومی موجود است.