با پروفسور بالتازار بدانیم 28؛
در ایستگاه بین‌المللی جاذبه بسیار کمتر از آن چیزی است که اینجا روی زمین حس می‌کنیم و همین ماجرا دردسرهای زیادی درست می‌کند.
خبرگزاری علم و فناوری آنا، مریم ملی؛ اگر ویدئوهای زمان بازگشت فضانوردان به زمین را دیده باشید حتما متوجه شده‌اید آنها نمی‌توانند راه بروند و معمولا دیگران کمکشان می‌کنند تا بتوانند روی صندلی بنشینند. آیا ماندن در فضا عامل این اتفاق عجیب است که فرد نمیتواند روی پای خودش راه برود و حتی بایستد؟
در فضا و در ایستگاه بین‌المللی جایی که فضانوردان برای مدت طولانی اقامت دارند و مشغول تحقیق و آزمایش هستند جاذبه بسیار کمتر از آن چیزی است که اینجا روی زمین حس می‌کنیم و همین ماجرا دردسرهای زیادی برایشان درست می‌کند. معلق ماندن به مدت طولانی در نبود جاذبه که البته به نظر میرسد خیلی لذت بخش باشد باعث تراکم استخوانها میشود و ماهیچههای بدن هم به مرور ضعیف میشوند. ساعت بیولوژیک بدن به هم میریزد چون فرد در طول یک شبانه روز، ۱۵ بار طلوع و غروب هر روز را دیده است به این خاطر که ایستگاه فضایی هر ۹۰ دقیقه یک بار به دور زمین می‌چرخد.
تصور کنید برای حدود یک سال چیزی به نام وزن که روی زمین هر روز با آن سر و کار دارید را از یاد ببرید و حتی روی پای‌تان نایستید و مدام توی مکانی که هستید شناور باشید این تغییرات باعث میشود بعد از قرار گیری در شرایط جاذبه زمین، مدتی زمان ببرد تا دوباره به تعادل اولیه باز گردید. جالب است بدانید فضانوردان بعد از برگشت به زمین باید مثل بچهها راه رفتن را تمرین کنند.