استعمار اروپایی و تبعات آن
جزیره موریس که امروز به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری شناخته می شود در گذشته صحنه ای از تاریخ تلخ استعمار بوده است. ورود هلندی ها به این جزیره در اواخر قرن شانزدهم آغازگر یک دوره تخریب محیط زیست و نابودی تنوع زیستی بود. استعمارگران برای ساخت سکونتگاه های خود جنگل ها را تخریب و گونه های بومی را از بین بردند. جزیره ای که پیش از آن زیستگاهی امن برای گونه های نادر و منحصر به فرد بود به زودی شاهد تغییرات جبران ناپذیر شد. دودو پرنده ای بومی موریس نماد این تأثیرات مخرب است. این پرنده بی پرواز که در چرخه غذایی طبیعی شکارچی نداشت با ورود انسان و گونه های مهاجم ظرف چند دهه به طور کامل منقرض شد.
حیواناتی که قربانی استعمار شدند
دودو با نام علمی رافئوس کوکولاتوس یکی از نخستین گونه هایی بود که انقراضش به طور مستقیم به دست انسان ثبت شد. این پرنده که به خاطر جثه بزرگ و بی دفاع بودنش هدف آسانی برای شکارچیان بود نمادی از انقراض های ناشی از دخالت بشر در اکوسیستم ها شده است. برخلاف تصور عمومی که دودو را کند و ساده لوح می داند پژوهش های جدید نشان می دهند این پرنده با شرایط محیطی خود سازگار بوده و توانایی های فیزیکی چشمگیری داشته است.
اما دودو تنها قربانی این ماجرا نبود. استعمارگران علاوه بر شکار این پرنده گونه های مهاجم دیگری مانند موش ها و خوک ها را وارد جزیره کردند که به لانه های پرندگان بومی حمله می کردند. تخریب زیستگاه ها و تغییر چرخه های غذایی باعث شد دیگر گونه ها نیز در جزیره موریس با کاهش شدید جمعیت روبه رو شوند.
در این اپیزود از آنالوگ چه خواهید شنید؟
در این قسمت از پادکست آنالوگ داستان انقراض دودو را روایت می کنیم؛ از ورود هلندی ها به موریس تا پیامدهای این استعمار بر تنوع زیستی جزیره. آیا دودو واقعاً کند و ساده لوح بود؟ پژوهش های جدید چه تصاویری از زندگی این پرنده ارائه می دهند؟ همچنین به موضوع تلاش های مدرن برای بازگرداندن گونه های منقرض شده مانند دودو می پردازیم و از مخاطبان می خواهیم دیدگاه خود را درباره این پروژه ها با ما در میان بگذارند.
این اپیزود فرصتی است تا به نقش انسان در نابودی گونه ها و چالش های بازسازی اکوسیستم ها فکر کنیم. آیا می توانیم با استفاده از فناوری های نوین اشتباهات گذشته را جبران کنیم؟