وجدانم اجازه نمی داد چهره مادری را نشان دهم که ۳ فرزندش را کشته بود!

به گزارش مجله سلامتی ایران، مجرمان گروهی از افراد جامعه هستند که هر کدام بسته به نوع جرمی که مرتکب شده اند، آینده متفاوتی دارند.

برای بررسی چگونگی و زمان انتشار تصاویر متخلفان و عدم انتشار آنها، با اسماعیل عباسی (عکاس ارشد)، مرتضی فرازآبادی (عکاس مطبوعاتی) و مسعود ابراهیمی (مدیرعامل خبرگزاری رکنا) و ابعاد جدید این موضوع گفت و گو کرده ایم. نبود تعریف روشنی از عکاسی در ملاء عام، تمایل مردم به انتشار این تصاویر و مواردی از این دست آشکار شد.

این بار برای یافتن پاسخی برای اینکه چرا رسانه ها رفتار را ترجیح می دهند و آیا روش خاصی برای پوشش چهره مجرمان وجود دارد یا خیر. محمد نوروزی، عکاس مطبوعاتی ما برای شنیدن نظر او در مورد این مسائل هزینه کردیم.

بیشتر بخوانید:

از مجرمان عکس بگیرید؟

آیا مردم می خواهند تصاویر کامل مجرمان را ببینند؟

برای عکاسان خبری در ایران قوانین خاصی نداریم

ناروجی با اشاره به اهمیت قوانین برای عکاسی از چهره مجرمان گفت: متاسفانه در ایران قوانین مشخص، مدون، مصوب و اجرایی برای عکاسان خبری نداریم.

وی ادامه داد: این وظیفه عکاسان و خبرنگاران است که نسبت به آنچه دیده‌اند صادق باشند و فکر نمی‌کنم کسی مقصر باشد که از یک جنایتکار عکس بگیرد یا بنویسد. امروز در جامعه‌ای هستیم که مردم وارد دعوا می‌شوند و همه از تلفن همراه خود استفاده می‌کنند و می‌خواهند صحنه را ضبط کنند».

این عکاس ارشد ادامه داد: وقتی قاضی می گوید یک مرد متهم به قتل شده است، هنوز ادعای او ثابت نشده است و نباید عکسی از او منتشر شود. در بحث اخلاق حرفه ای باید به این امر توجه کرد; چرا باید بگذاریم آبروی متهم برود؟

ناروجی با اشاره به اهمیت مهارت های خاص در عکاسان گفت: ما عکاسان باید به گونه ای دیگر کار کنیم؛ مثلا فرض کنید متهمی در دادگاه محکوم شده است، باید بدانیم چگونه از زوایای نامشخص تصویر این فرد را بگیریم، مثلا ممکن است او ممکن است صحبت می کند و دستانش ممکن است جلوی چشمانش باشد.

وی ادامه داد: به نظر من بهتر است چنین عکسی بگیریم و چنین قاب هایی را ثبت کنیم تا اینکه در رسانه خودمان عکس بگیریم و آن را مرور کنیم یا از روبان مشکی برای پوشاندن صورت یک فرد استفاده کنیم. متأسفانه تا به امروز، عکاسان تمام چهره را بررسی نمی کنند و چندین بار دیده ام که خبرگزاری در حال بررسی نحوه شناسایی کامل شما با حزب است. منظورم این است که اگر این مرد بعداً بیرون بیاید، آینده بسیار بدی است و از نظر اخلاقی درست نیست.»

این عکاس یکی از خاطرات خود از عکاسی از مجرمان را اینگونه بیان کرد: وقتی قاضی مجرم را مقابل دوربین ما قرار می دهد و وقتی سرش را پایین می آورد یا دستش را روی صورتش می گذارد، قاضی به فرد می گوید: دستت را بگذار پایین و سرت را بلند کن چرا؟ چون این مرد جنایت بزرگی داشت و می خواست از مردم کمک بگیرد. عکس آنها به صورت کاملا واضح چاپ شده بود و از مردم خواسته شد که اگر کسی شکایت یا اطلاعاتی از این شخص دارد به شعبه مراجعه کنند. به عنوان مثال قاضی به ما گفت که در برخی موارد گناه این فرد خیلی آشکار است و ما با شما تماس گرفتیم تا از این افراد عکس شفاف بگیرید.»

ناروجی افزود: برخی از موارد مربوط به موقعیت یک فرد است، به عنوان مثال وقتی در مقابل مادری قرار می‌گیرم که سه فرزندش را به قتل رسانده، وجدانم اجازه نمی‌دهد از چهره و موقعیت «مادر» در چشم دیگران عکس بگیرم. به عنوان یک عکاس می توان از یک زاویه نامعلوم از چهره این شخص عکس گرفت.

عکس نگیری؟

با توجه به استثنائات این عکاس مطبوعاتی، آیا ضبط تصاویر مجرمان لازم است یا خیر؟ من معتقدم اگر عکاسان نروند و تصویر را حذف نکنند، ظلمی در حق مردم است. عکاسان نمی توانند چشمان خود را ببندند، اما اگر قوانینی داشته باشیم که برای ما نیستند، کمک زیادی به بهتر شدن اوضاع می کند.

وی ادامه داد: در کشور ما باید قوانین بازدارنده ای وجود داشته باشد که عکاس متوجه شود در صورت عدم رعایت موارد نظارتش مشروع است.

نوروزی با اشاره به مسائل حوزه آموزش گفت: متاسفانه علاوه بر مشکل قوانین، فقر علمی و فرهنگی هم داریم، الان چند نفر سواد رسانه ای را دنبال می کنند، متأسفانه کسانی هستند که به این لباس دست می زنند. و از اعتبار حرفه و شغل می کاهد.

منشورهای اخلاقی در جامعه فانتزی هستند

نوروزی در پاسخ به این سوال که آیا باید روش خاصی برای پوشاندن چهره مجرمان در نظر گرفت یا خیر؟ او گفت: «همانطور که یک تحقیق کوچک به من می گوید، منشور اخلاقی در رسانه های بزرگ جهان وجود دارد. ما عکاس‌ها با کمی شطرنجی فکر می‌کنیم کار درستی می‌کنیم، اما متأسفانه در جامعه ما منشورهای اخلاقی مانند گردنبندهای تزئینی هستند و همه آن را فانتزی می‌بینند و رسانه‌ای برای مطالعه کامل آن کم است. “انجام دادند.”

وی ادامه داد: تفکر پشت دوربین مهم است زیرا آن فرد می تواند به خود اجازه انجام هر کاری یا هر عکسی را بدهد، تفکر و هدف مهم است، عکاس در لحظه ای که می خواهد عکس بگیرد این است که خودش فکر کند، بحث های حرفه ای می تواند به طرق مختلف آموخته شود؛
انتهای پیام/