تشخیص زودهنگام پارکینسون میسر شد
مجله سلامتی ایران/ خراسان رضوی بیماری پارکینسون ممکن است به دلیل علائم مربوط به حرکت، به ویژه لرزش و سفتی شناخته شود، اما نشان داده شده است که تولید صدا را محدود می کند و به افراد مبتلا به بیماری پارکینسون صدایی نرم و یکسان می دهد. تحقیقات نشان داده است که این علائم معمولاً مدت ها قبل از شروع بیماری ظاهر می شوند، گاهی اوقات چندین دهه قبل از علائم مرتبط با حرکت.
تحقیقات جدید توسط دانشمندان علوم اعصاب در دانشگاه آریزونا در ایالات متحده نشان می دهد که یک ژن خاص که معمولاً با پارکینسون مرتبط است ممکن است پشت این مشکلات مربوط به صدا باشد. تحقیقات برای کمک به تشخیص و درمان زودهنگام بیماران پارکینسونی.
این مطالعه در آزمایشگاه جولی ای میلر، استادیار علوم اعصاب و گفتار، زبان و شنوایی در کالج علوم انجام شد.
میلر گفت: “ما در اینجا این شکاف بزرگ را داریم. ما نمی دانیم که این بیماری چگونه بر نواحی مغز برای تولید صدا تأثیر می گذارد و این فرصتی برای مداخله زودهنگام و درمان های بهتر است.”
برای آزمایش هر گونه همبستگی بین تغییرات صوتی مرتبط با آلفا سینوکلئین پارکینسون و ژن ها، محققان به پرنده آوازخوان بومی استرالیا، فنچ گورخری روی آوردند.
سزار مدینا، یکی از محققین اصلی این مطالعه، می گوید که پرندگان به دلایل متعددی مدل ایده آلی برای گفتار و صدای انسان هستند. فنچ های جوان آوازهایی را از پرندگان بزرگی مانند پدرشان یاد می گیرند و نوزادان یاد می گیرند که به حرف والدین خود گوش دهند. بخشی از مغز فینچ که با گفتار و زبان سروکار دارد، مشابه مغز فینچ در مغز انسان است.
این مقایسه‌ها در رفتار، آناتومی و ژنتیک به ما اجازه می‌دهد از فنچ‌های گورخری به عنوان الگویی برای گفتار و صدای انسان استفاده کنیم.
برای اینکه بفهمند آلفا سینوکلئین چگونه بر تولید آواز در پرندگان تأثیر می گذارد، محققان ابتدا آهنگ های آنها را ضبط کردند و سپس نسخه ژنی را به برخی از پرندگان معرفی کردند. به هیچ پرنده دیگری این ژن داده نشده است تا محققان بتوانند نتایج را با هم مقایسه کنند. تمام آوازهای پرندگان پس از معرفی ژن، سپس یک، دو و سه ماه بعد دوباره ضبط شد.
محققان از نرم‌افزار رایانه‌ای برای تجزیه و تحلیل و مقایسه ویژگی‌های صوتی آهنگ‌ها در طول زمان، مطالعه زیر و بم، دامنه و مدت آهنگ‌ها برای تعیین علت و زمان‌بندی تغییرات در تولید صدای پرندگان استفاده کردند.
یافته های اولیه نشان داده است که آلفا سینوکلئین بر تولید آهنگ تأثیر می گذارد. دو ماه و سه ماه پس از دریافت ژن، ژن حاوی پرندگان خوانده شد. صداها نرم و کوچک بودند، همان یافته هایی که در بیماری های انسانی یافت می شود.
میلر می‌گوید: «برای تعیین اینکه آیا تأثیرات روی گفتار با تغییرات مغز مرتبط است یا خیر، محققان منطقه‌ای از مغز به نام منطقه X را شناسایی کرده‌اند. آنها دریافتند که پروتئین آلفا سینوکلئین در ناحیه X زیاد است، که به تعیین اینکه آیا تغییرات در مغز باعث ایجاد تغییرات در تولید صدا می شود یا خیر کمک می کند.
او گفت که این پیوند در تحقیقات قبلی پارکینسون پیش بینی شده بود اما قطعی نبود.
میلر گفت: «گام بعدی این است که بفهمیم این یافته‌ها چگونه بر داده‌های انسانی اعمال می‌شود، که پاسخ‌های بهتری را برای تشخیص و درمان بهتر پارکینسون ارائه می‌دهد، مواردی که قبل از اینکه بیمار علائم مرتبط با حرکت را داشته باشد به متخصصان مغز و اعصاب ارجاع داده می‌شوند.
میلر گفت که هدف بلندمدت میلر همکاری با سایر محققان و شرکت های خصوصی برای تولید داروهایی است که آلفا سینوکلئین و سایر ژن های مرتبط با پارکینسون را هدف قرار می دهند.
مدینه گفت: «با انجام این کار می‌توانیم پیشرفت آن را قبل از اینکه بیماری پارکینسون به مانعی مخرب برای کیفیت زندگی بیمار تبدیل شود، متوقف کنیم.»
نتایج این تحقیق در مجله علمی PLOS ONE منتشر شده است.
انتهای پیام/