ابداع ایمپلنتی که نابودکننده تومور سرطان مغز است

ایمپلنت مغزی جدیدی که برای از بین بردن تومورهای مغزی طراحی شده است، از نور مادون قرمز برای تولید گرما و فعال کردن نانوذرات در دستگاه برای از بین بردن توده بدخیم تومور استفاده می کند. یک ایمپلنت مغزی جدید این کار را در 15 جلسه درمانی 15 دقیقه ای انجام می دهد.

بر اساس گزارش شفاف، محققان دانشگاه استنفورد اختراع کردند و دکتر. این اختراع به رهبری حامد آرامی بین پوست و جمجمه کاشته شده و دما را تا 5 درجه سانتیگراد افزایش می دهد که به گفته دانشمندان سلول های سرطانی را از بین می برد. برای جلوگیری از آسیب به بافت مغز اطراف کافی است.

روشی با استفاده از گرما که به عنوان فوتوترمال درمانی شناخته می شود، در حال حاضر برای درمان تومورها استفاده می شود، اما تاکنون فقط در طی جراحی استفاده می شد.

این ایمپلنت روی موش‌های مبتلا به تومور مغزی آزمایش شد و موش‌های تحت درمان با این فناوری سه برابر بیشتر از حیواناتی که مغزشان کاشته نشده بود، عمر کردند.

تیم تحقیقاتی بر روی گلیوبلاستوما، سرطان تهاجمی که هر سال بیش از 100000 آمریکایی را می کشد و پس از جراحی باز جمجمه به چندین دوره شیمی درمانی نیاز دارد، تمرکز کردند.

محققان یک ایمپلنت مغزی با نانوذرات طلای ستاره‌ای و یک آنتن کوچک کاشته‌اند که سیگنال‌های الکتریکی را به نور مادون قرمز تبدیل می‌کند و نانوذرات را قادر می‌سازد گرما تولید کنند و کل فرآیند را می‌توان به صورت بی‌سیم و از راه دور انجام داد.

حامد آرامی سرپرست این پژوهش می‌گوید: نانوذرات به ما کمک می‌کنند فقط تومور را هدف قرار دهیم، بنابراین عوارض جانبی آن در مقایسه با شیمی‌درمانی و پرتودرمانی نسبتا کمتر است. قدرت و طول موج نور را می توان برای هدف قرار دادن تومورهایی با اندازه ها و مکان های مختلف در مغز تنظیم کرد.

این تیم در بیانیه ای اعلام کرد که ترکیب و دوز نانوذرات برای تولید مقدار مناسب گرما کالیبره شده است.

همانطور که گفته شد، موش های مبتلا به تومور مهاجم به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه ایمپلنت را دریافت کردند و گروه دیگر ایمپلنت را دریافت نکردند. هنگامی که نانوذرات فعال شدند، موش ها آسیبی ندیدند، اما محققان دریافتند که این نانوذرات در محل تومور باقی مانده و تهدیدی برای بافت اطراف ایجاد نمی کند.

موش های دارای ایمپلنت روزانه به مدت 15 دقیقه به مدت 15 روز تحت درمان قرار گرفتند و همه بدون نیاز به جراحی بهبود یافتند.

موش های تحت درمان با ایمپلنت به طور قابل توجهی بیشتر از موش های بدون ایمپلنت عمر کردند. آنها به طور متوسط ​​دو یا سه برابر بیشتر عمر کردند، اگرچه محققان هشدار دادند که مقایسه میزان بقا در گونه هایی با چنین طول عمر متفاوت با انسان دشوار است.

به گفته محققان، زمانی که این درمان جدید با شیمی درمانی ترکیب شد، موش ها حتی بیشتر عمر کردند.

حامد آرامی می گوید: بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما معمولاً دو تا سه سال پس از تشخیص زنده نمی مانند، زیرا نمی توان تمام قسمت های تومور را برداشت و تومور به دارو یا پرتودرمانی مقاوم می شود. اکنون هدف ما ترکیب این روش با سایر درمان ها برای افزایش بقا است.

محققان تصور می کنند که وقتی دستگاه آنها برای بیماران انسانی آماده شد، می توان از آن برای درمان در خانه بدون نیاز به چندین بار مراجعه به بیمارستان یا اختلال در زندگی عادی بیماران استفاده کرد.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان